ege insanının o ılık sıcaklığını izleyene hissettiren, konusuyla, oyuncuların gösterdiği performansla tam bir başyapıt olmayı hak eden film. içinde fazlaca metafor barındırdığı da bir gerçek. *
filmi biraz geç izleme şansım oldu. ilk başlarda isminden ötürü mahsun kırmızıgül yapımı sandım, ilk ön yargı burada gelmişti.
lâkin filmin bir ege filmi olduğunu duyduktan sonra ön yargının ön bacağı biraz kırıldı. ardından da "hadi bi bakalım" dedim ve izledim.
film baştan sona çok güzel, konusu, ayrıntısı, detayı. herşeyiyle çok iyi işlenmiş bir hikaye.
çetin tekindor ustanın günümüzün münir özkul'u olduğu aşikârdır. baba, dede imajına tamamen hakim bir durumda. bunun yanı sıra ustalığı da tartışılmaz.
filmler bize usul usul bu hikayeleri anlatırlar. çevremizdeki herkesin bir hikayesi olduğu gerçeği gibi. bu hikayeleri, bu insanları tanımıyor da olabiliriz veyahut tanıdığımız hâlde hikayelerini de bilmiyor olabiliriz.
yunan-türk arasındaki bağ ve kopukluluk ile ilgili iyi bir işleme yapılmıştır. ennihayetinde mustafa sandal'ın yunan bir şarkıcıyla düet yapıp albüm çıkarmasından, sonra konserler verip sonra da birbirlerine aşık olmalarından daha iyi bir imaj çizmiştir.
ushan çakır'ın role yakışıp yakışmadığı ile ilgili yorum yapmak biraz zor lâkin çocuğun ushan'a çok benzediği bir gerçek. film orada iyi bir geçiş yakalamış. çocuktan sonra mı ushan'a karar verdiler, ushan'a uygun mu çocuk buldular orasını gerçekten merak etmekteyim.
ege'de yaşayan ya da ege'nin herhangi bir yerinde bulunan birisi için bu film gaymaklı dondurma kıvamındadır. çünkü insanları(mız) tam da göründüğü gibidir. senaristin deyimiyle "açık, üç şekerli"...
kadınların çığırtıları, konuşmaları, hareketleri tamamen ege insanını yansıtır. komşuluk ilişkileri, kurulan sofralar, edilen sohbetler tamamen aynıdır.
işlenen konu dramatik olduğu kadar, arasına eklenen küçük notlar keyfimizi de müdavim kılıyor.
insan ilişkilerini, dostluğu, hoşgörüyü anlatan onlarca film vardır elbette. lâkin bazı filmlerde birşey eksiktir, yapım iyidir, oyuncular iyidir, bütçe iyidir, harcamalar çoktur ama bir sıcaklık yoktur filmde. ne el yakan, ne de üşüten bir sıcaklık. tam arasıdır. o ılıklık bu filme tamamen sinmiş.
esnafın hoşgörülü ve efendi olması, dükkanın gündüz vakti kapatılmasının ayıp karşılanması ve çevreyle ilişkileri tamamen doğru şekilde işlenmiştir. kimimiz bunları hatırlarız, kimimiz hatırlamayız. yaşamış olduğumuz çevreye göre değişkenlik gösterir.
ege'de doğan, büyüyen çocukların birçoğu bu durumları bilir ve yaşamıştır. çıraklık her erkek çocuğunun başından geçmiştir ve çocukluktaki bu kıskançlıklar da bilinir, hatırlanınca da gülümsetir insanı.
herkesin umutları, hayalleri var ve herzaman bunlar ertelenir. çağan ırmak'ın dediği gibi, "belki de o hatıralarla yüzleşmekten korktuğumuzdandır ertelemelerimiz." tek kelimeyle geçiştirip "iyiymiş" demekte kolaydı lâkin bu film daha fazlasını hak ediyor.
çekilen türk sinema filmlerine karşı bir soğukluk olsa da kendimce, arada çok iyi hikayeler çıkıp tüm bu tabuları yıkmaya yetiyor.
izlenmesi gereken, izlerken de ön yargısız olunması gereken bir yapım.
iki halkın samimiyetini birbirlerine olan yakınlığını milliyetçilik derdi olmadan gayet güzel anlatmış çağan ırmak. mübadeleyle birlikte yaşananlar ve 12 eylül darbesinin halkı alıklaştırmasına da değinilmesi yerinde olmuştur.
benzer şekillerde evlerinden toplanıp, anadoluya getirilmiş anneannemi ve dedemi hatırlatan; annemin hönküre hönküre ağlamasına neden olan film. ben de onun ağlamasına ağladım yeminle.
bi tek, aman ne sevimli diyen çok ama o küçük çocuğa içim ısınamadı ya. *
az önce starda izledim . önceden izleme fırsatım olmamıştı ama iyi ki de izledim . çok güzel bir film çağan ırmak yine yapmış yapacağını helal olsun . yalnız şu ezel'deki cengizi görsem hep bi sinsilik yada kötülük yapacakmış gibi geliyor . içime işlemiş artık . (bkz: swh)
gülmeli, ağlamalı, anarşikli falan klasik çağan ırmak filmi. bu akşam da ne izlesek derdinden kurtardı şükürler olsun. (bkz: kurtlar vadisi) mi hayır izlemiyorum.
özellikle "intihar" kısmına kadar film babam ve oğlum dan daha iyi gidiyor.. gerek oyunculuk gerek senaryonun ciddiyeti babında bazen abartılmış cıvıklıklara rağmen kusursuz bir ilerleyiş var.. ancak o kısımdan sonra filmin aceleyle bitirilesi gelmiş gibi.. son kısımlarda vurgulanan türk yunan dostluğu yalanıda bütün filmin içine ediyor.
kusuru bulunmayacak oyunculuklarınsa tek zayıf halkası küçük çocuk.. gerçekten öyle muhteşem bir gıcıklık sergiliyor ki izlerken monitöre vurmak istedim.
gökçe bahadır, çetin tekindor ve yiğit özşener'in oyunculuklarının dikkat çektiği, sinema salonundan çıkarken ince bir sızı bırakan, başarılı bir çağan ırmak filmi.
ege insanın karakteristik özelliklerini en iyi anlatan,bir çok duyguyu bir arada yaşatan türk-yunan mübadelesini ve seksenler dönemini anlatırken düşündüren herkesin mutlaka izlemesi gereken çok güzel bir çağan ırmak filmi.
filmden sonra, 'ben de senin dedenin insanlarındanım oolum' diyorsun. 'Ben de ozan kadar yaramazdım çocukken, haşim amcaların camını ben kırdım, hakan ın kafasını ben yardım, ama şimdi iyi insanım.''
çağan ırmak yapımı bir dram filmi. konusu ise mütareke sonrası milasa yerleşen rum bir dede ve darbe döneminde yaşanan yolsuzluklara göğüs germe çabası. torununun ben türküm ben rum değilim diye kendini arkadaşlarına kabul ettirme çabası, dedenin buna üzülmesi ve ailesine sahip çıkması. bu filmde yalnızca ana konuya odaklanmak yanlış olacaktır, dedenin olaylara verdiği tepkiler, olaylara yaklaşımı çok daha mühimdir.
--spoiler--
londra mütarakesi sonrası zorunda bırakılan göçün getirdiği elem, acı, zorluklar. ve 80 darbesinin buruk hayatların ortasına kötü bulutlar misali çöküşü. izleyin.
--spoiler--
çağan ırmak imzası olduğu ne kadar da belli. hikayesi ege'de geçiyor, bir egeli olarak diyebilirim ki her ayrıntı işlenmiş filmde. ege şivesinde "he" nin olmadığı bile belirtilmiş *
