normalde dram türünde filmleri sevmem. ağlamak, yüreğini dağlamak, üzülmek, kahrolmak vb.. şeylere hayatımda yer yoktur. içinde bunları barındıran filmleri de kendi tercihimle gidip izlemem. davete iştirak etmek için ön gösterime katılmıştım, isabet olmuş... yaklaşık 1 ay önce dedem vefat etti. onun üzerine filmi izlediğimden dolayı, film beni baya etkiledi. filmin konusunun geçtiği dönem ile bizim yaşadığımız dönem örtüşmeyebilir ama ister istemez yaralıyor insanı. yaşanan zaman ve mekan farklı ama benzerlikler de yok değildi.
leyla ile mecnun'dan ayrılışı ardından arda'yı görmek, sanki kasten yapılmış olan tıs tıs tıs tıs gülüşünü dinlemek oldukça keyifliydi. filmde "babam var benim" dercesine "dedem var benim" dese tam olacaktı...
aynı anda hem güldürüp hem de hüzünlendiren bir film olmuştur. özellikle siz de, zorla evini, yıllarca yaşadığı yurdunu terk etmek zorunda bıraktırılmış bir göçmenin çocuğu ya da torunuysanız, filmde kendinizden bir şeyler bulabiliyorsunuz ve bu da filmi daha izlenilebilir hale getiriyor. çetin tekindor, av mevsimi'nde sergilediği harika oyunculuğundan sonra bu filmde de senaryoya bakmış, atmış ve gerekeni yapmış.
dede sevgisini yeniden hatırlatan sıcacık bir film olmuş.yavaş yavaş insanların yüzüne kendilerinden olanı nasıl ötekileştirdiklerini çok başarılı şekilde aktarmış.
--spoiler--
biz aslında mercedes bile alırız ama dedem fakirlere ayıp olur diyor
--spoiler--
sade ama efsane bir film. starda bi kez daha izledik.
o kadar çok yazacak şey var ki. ama ben çağan ırmaka yürümek istiyorum. benim büyükbabam da küçük yaşlarda bulgaristandan göçmüş. onun annesi rahmetli büyük babaannem de hep oraları anlatırdı. bak bu yaşıma geldim, annem hala onlardan duyduklarını anlatıyor. annemde deli gibi bir özlem var hiç doğmadığı topraklara.
bilgisayar kursuna gitti, klavyeyi öğrendi anılarını yazıyor. sonra karagöz köyden akrabalarını buldu. bu yaz da götüremedim onu babasının topraklarına. inşallah bi dahaki yaz.
ben yaşamış gibi oluyorum her seferinde bu filmi izlediğimde. anneme de kıyamıyorum bu filmi izle diyemiyorum. çünkü rahmetli babasını, babaannesini hatırlayacak, hüngür hüngür ağlayacak. canı yanacak, özleyecek.
çağan ırmaka yürüyordum. adam ne yaşadıysa hiç unutmuyor. unutmadığını ne güzel anlatıyor. sade ve efsane bir film.
allah herkese böyle bir dede nasip etsin. ayrıca erkeklere de böyle bir dede olmayı da nasip etsin. mübadelenin ufacık bir bölümünü anlatmasına rağmen etkili bir anlatım olmuş. gülcemal gemisinin faaliyetlerini anlatan bişeyler çekilse herhalde o da çok vurucu olurdu.
koskoca bir devlet sessiz sedasız yıkılamazdı elbette. geride acı, gözyaşı ve kan olmalıydı. hasret, doğulan yeri bir daha görememek de olmalıydı. oldu da. türk sinemacısı elindeki malzemenin ne kadar değerli olduğunu yavaş yavaş görüyor mu dersiniz a sözlük yazarları ?
o değil de bağ evi ne güzeldi be abi. o dibindeki oda yok mu o oda gel burda yaz der gibiydi.. sadece yaz. yaz mevsiminde.
öncelikle film gösterimini "mey içki" nin film gösterimi ile aynı zaman denk düşüren moderasyona teşekkürlerimi bir borç bilirim. zira film öncesi bol bol vodka içip filmi izlemenin zevki bir başka oldu. ve yine moderasyona bir teşekkür daha sinema salonunu localı olarak bize izlettirdikleri için, zira locada uzanarak film izlemek hayatımdaki en ilginç deneyimlerden oldu.
filme gelecek olursak burdaki en büyük teşekkür başta çağan ırmak, çetin tekindor'a ve ege halkına. olağanüstü bir film seyrettim. 25 kasım dan sonra zaten burda çok şey yazılacak filmle ilgili. ve çağan ırmak herşeyi söylüyor bizim yerimize 120 dakikalık zaman diliminde.
