iki büyük. en büyükler. fark etmiyorsunuz öyle olduklarını. annenizin babanızın her zaman kimsenin yerini doldurmayacağını düşünüyorsunuz sonra yanıldığınızı anlıyorsunuz. hele ki bir de çalışan anne babanız varken sizi alıp büyüttülürse. o kadar değerliler ki; ölümlerinin üzerinden yıllar geçse bile aklınıza geldiklerinde ilk günkü gibi üzülüyorsunuz. allah allah ya zaman ne çabuk geçti de büyüdünüz. geri alsanız da onlar iyice yaşlanmadan eşek yapsanız. ilk rakınızı babanızdan gizlice dedenizin ellerinden içseniz. kanser olunca odası kötü kokuyor diye girmemezlik yapmasanız. aradan yıllar geçse, onun en büyük yadigarı nineniz de elden ayaktan düşünce hep yanında kalsanız ama ondan uzakta olmasanız. yıllar önce onun sizin için yaptıklarını şimdi de siz onun için yapsanız. keşke.
Ne annemin babasını ne babamın babasını tanıdım, haliyle anneannem babaannemle nasıl bir ikililerdi bilmiyorum. allah rahmet eylesin tüm ölmüşlerimize.
