dede ile babaanne yada dede ile anneanne arasında geçen diyaloglardır.
yakın zamanda ziyaret etmiştim dedem ile babaannemi ordan birebir;
d:dede
b:babaanne
l:ben
d: hanım oğlanın karnı açmış bir şeyler yap yesin.
b: doyurup gelseymiş hiç yapamam abdest alacam.
d: ben mi yapıyım avradını siktiğimin karısı.
l: dede tamam neyse ben yaparım.
d: ömrümü yedi lan bu karı, kardeşiyle beraber soydular soğana çevirdiler beni.
b: naptığım var benim sana?
d: kak git ömrümü yedi daha naptığım var diyo.
l: tamam dede bir karnım aç dedim iyi ki, ben ziyarete geldim boşver yemeği.
b: sap sarı olmuşun şu haline bak.
l: iyiyim babaanne birşeyim yok.
b: oğlum gel bir doktora gidelim bak sap sarı duruyosun.
d: lan birşeyim yok diyor daha doktara gidelim diyo, oğlana yiyecek bir şey yapmaz gelir sonra sap sarı olmuşun der, bu hep böyle lan.
b: dede tokum çok aç değilim vala.
ablamın aldığı çantayla dalga geçilmektedir dedemle beraber, o sırada babanem dedemi azarlamaya başlar:
b:sende hiç mi empati yok?
d:(alaylı bir şekilde) empati, o ne?
b:kendini karşındakinin yerine koyma.
d:hmmm, yenir mi?
ikisinide daha dünyaya gelmeden kaybedenlerin, o güzel insanları hiç tanıyamayacak olmanın çaresizliği ile yazacak birşeyler bulamadıkları diyaloglardır.
(bkz: değerini bilmek lazım)
babaanne ve dede yanyana oturmakta, kucaklarında kardeş, hatıra kalsın diye videoya alınmaktadırlar.
dede ağ örmekte ve kameraya gülümsemekte, babaanne put gibi durmaktadır.
babaanne: kımıldama çekiyorlar ( dudaklarını oynatmamaya çalışarak)
dede: yok hanım, video bu hareket edebilirsin.
babaanne hala put gibi durmaktadır.
bitene kadar da kımıldamadı. *
