yazı dili olarak latincenin kullanıldığı 14. yüzyıl italya'sında, boccaccio'nun halkın diliyle yani italyancayla yazdığı ve böylelikle italyancada düzyazının temelini attığı eseridir. italyan edebiyatının baş yapıtlarındandır.
decameron, veba salgınından kaçmak için bir araya gelen yedi kadınla üç erkeğin kendi aralarında sırayla anlattıkları yüz öyküden oluşur. anlatma işi on gün sürer ve her gün on öykü anlatılır.
aslında bu öykülerin birçoğu ortaçağın bilinen öyküleridir. decameron'a ayrıcalık kazandıran ise boccaccio'nun üslubundadır. o, basmakalıp edebî değerleri hiçe sayarak büyük bir edebî devrim örneği sergilemiş ve düzyazıya saygınlık kazandırmıştır.
decameron bugüne kadar dilimize birçok defalar çevrilmiştir, fakat bu çevirilerin çoğu eksiktir ve hatalarla doludur. çevirmenlerin çoğu öyküleri işlerine geldiği gibi çevirmiş, müstehcen buldukları yerleri kesmiş ve hatta orjinal metinde olmayan parçalar bile eklemişlerdir. çoğu çeviri de tam değildir; öyküler yazarın kişisel tercihine bağlı olarak bir elemeden geçirilerek belli sayıda öykü çevrilmiştir. üstelik bazı çeviriler eserin özgün dilinden değil üçüncü bir dilden aktarılmıştır(çevirinin çevirisi).
decameron'un, özgün dili olan italyanca'dan sansürsüz, tam ve aslına sadık olarak yapılan ilk çevirisi "rekin teksoy" imzasını taşımaktadır ve oğlak yayınları tarafından basılmıştır.
(rekin teksoy, italyancadaki bir başka şâheser olan dante'nin "ilâhi komedya"sını da dilimize büyük bir ustalıkla kazandırmıştır. sağolsun...)
giovanni boccaccio'nun eseridir. dünya üzerinde bilinen ilk öykü örneğidir hatta. hafiften erotik öyküler barındırır. insanoğlu bunca yıl durmuş, ilk öykü örneğini bu konuda yazmıştır, helal olsunsur.
