quentin tarantino'nun ilginç bir filmi gerçekten. bence adamın kimseyi sallamadığı belli. klasikleşmiş başarılı filmlerinden sonra çoğu insanda oluşan 'ya bu sefer başaramazsam' hissinin olmadığı gerçek bir artist belkide o. bu film de bunun kanıtı gibi. adam ne istiyorsa onu çekebiliyor.
amaçsız diyaloglarlar filmin yüzde seksenini oluşturuyor ama bu diyaloglar hayatın tam da içinden geldiği için gündelik yaşamı ve hepimizin * yaptığı gereksiz diyalogları hatırlatıyor. bunların o kadar saçma ve konusuz olduğunu bildiğiniz halde gıkınız cıkmıyor, çünkü size sizi hatılatan, günlük yaşamınızın ta kendisi olan bu sahneler insanı anlamsızca çekiyor ve sıkılmadan izletiyor.
filmin ilk yarısıyla ikinci yarısı birbiriyle pek bağlantılı değil. tek fark ikinci yarıda kurt russell'in artık bir psikopat olduğunu biliyorsunuz. bir de ikinci perdenin sonunda adama oh iyi oldu diyorsunuz.* bu da insandaki şiddetten zevk alma hissinin ne derece kuvvetli olduğu gösteriyo.
ikinci yarıda macera, gerilim sahneleri daha uzun. arabayla kovalamaca sahneleri falan sürükleyici. ilk yarıda ise bu sahneler pek uzatılmamış, çarpışma sahnesi süper, ama kızlar pat diye ölüyo, nası yaa, ama dahaa.. diye kalıyorsunuz.
ilginç bir film oluşunu en dikkatsiz izleyicinin bile gözüne sokulan devamlılık hataları ve göndermeler de pekiştiriyor ayrıca. ****
tarantino' nun filmidir, iyidir diye izlenip bi güzel göt olmak suretiyle salondan çıkılan filmdir. bi ara ulan acaba çakma tarantino mu yaptı bu filmi diye düşünülmüştür. film için bir sürü kötü eleştri yapıp, arkasından " ama" diyemicek kadar da rezalettir.
pek anlatmaya gerek yok, adamın tarzını zaten bilenler biliyor. "ayy bok gibiydi, karı muhabbetiydi" falan demek abes. diğer filmleri de erkek muhabbetiydi ona bakarsan! arabaları sevdim, filmi de sevdim. geçelim planet terror a.
tarantino'nun ilk kez izlenilesi filmi değildir. daha önce rezervuar köpekleri, ucuz roman, kill bill serisi ya da en olmadı jackie brown izlenilmelidir.
robert rodriguez ve quentin tarantino'nun birlikte yazıp yönettiği ve iki bölümden olusan grind house adlı filmin ikinci bölümü. bu bölümü quentin tarantino yazıp yönetmiştir. aynı şekilde rodriguez'in yazıp yönettiği birinci bölüm için ;
(bkz: planet terror).
analizi yapilamayacak kadar sig karakterlerin yer aldigi kanli, mantiksiz ama eglenceli hikayeler anlatan b tipi filmlerden ilham almis bir quentin tarantino filmi teklif ediliyor. aynen onu izliyorsunuz.
filmin ikinci yarisinda ekrandan kaybolan cizikler ve seyircinin gozune sokulan devamlilik hatalari, bir an once kotarilmaya calisilan ucuz filmleri hatirlatsa da gerek bir arabanin camindan uzatilan kadin ayaklari gerekse 90'li yillarin ortasindan itibaren alistirildigimiz diyaloglar bunun kimin fantezisi oldugunu hatirlatir.
bir pulp fiction degildir. ama zaten hic bir film degildir. kill bill'in uzak dogu kavga filmlerine ve leone* tarzi intikam hikayelerine oykunmesi, jackie brown'in bir blaxploitation klasigi olmasi gibi death proof da yonetmenin b filmler hakkindaki yorumudur.
en onemlisi, filmi geri donup izledikce yeni detaylar gorecek olmaniz garantidir. diyaloglar da zamanla daha bir komik gelir. kuru fasulye gibidir tarantino filmleri, bekledikce guzellesir.
grindhouse ikilemesinin tarantino tarafından çekilen ve kilometrelerce öteden; "merhaba, ben bir tarantino filmiyim ve aynı diğer tarantino filmleri gibi bir yandan size muhteşem soundtrack'ler ve boş diyaloglar eşliğinde bolca şiddet sunarken diğer yandan holywood'un gelmiş geçmiş tüm kült sahnelerine göndermelerde bulunacağım." diye bağıran ikinci bölümü.
tarantino filmlerinden haz etmeyenler bu filmden de hiç bir şey anlamazken, benim gibi tarantino hayranları gece gece "ulan tarantino'yla arkadaş olsak ne acayip olur ha ! çok eğleniriz bence !!!" demiştir.
dipnot: bu arada film boyunca etliye sütlüye karışmamasına rağmen herkesin dikkatini çeken hatun kişi için:
