st angerden daha iyi olduğu bariz olan albüm. albüm kill em all un, creeping death in, ride the lighting in , master of puppetsin tadını vermesede son yıllarda çıkan en iyi metallica albümü olduğu aşikar. parçalar dinledikçe oturacak şekilde ve gerçekten çok uğraşılmış, çok emek harcanmış (bi tek davul pek hoşuma gitmedi). james ve kirk gitarda baya kasmışlar. riffleri çok güzel olan parçalar var.
bu arada unforgiven iii de farklı olmuş, sürpriz oldu biraz. her ne kadar ilk ikisi kadar olmasada, şimdilik onların yerini tutmasa da unforgiven serisinin unutulmamasını sağlayacak bir parça.
belki albüm aman aman ne güzel bir albüm değil ama gerçekten son yıllarda çıkan en kaliteli metallica albümü. thrash metal hissi uyandırıyor.
herkesin beklentilerine göre iyi veya kötü bir hal alan son metallica albümü.yıl 2008'dir fakat death magnetic'le birlikte metallica hala kandır,candır.
metallica'nın artık eski metallica olamayacağını ispatlayan albümdür. hayır böyle bir şey beklemiyorduk ama adamlar albümü yaparken öyle bir iddia içindeydiler...
artık metallica master of puppets ya da ride the lightning tarzı insan harikası albümler yapabilecek bir grup değildir. ama death magnetic tarzı albümler yapabilirler ki zaten kendi tarzı içinde başarılıdır bence death magnetic. st angerin da kendince güzellikleri vardır. ama bu güzellikler eski metallicacıları tatmin etmez doğal olaraktan.
ama iyi ya adamlar yine de. yani o yaşa rağmen bu karizma böyle konserler böyle bi albüm saygı duyulası efendim.
büyük bi heyecanla indirdim torrentten death magnetici.şarkıların hepsini dinleyince şunu dedim: ya unforgiven iii olmasaymış , yaa şarkıların hepsi unforgiven iii gibi olsaymış.kendi içinde çelişiyo albüm.ama genel olarak güzel.beklediğimden daha fazlasını verdi bana.lars ulrichin davul tonları st.angera göre düzelsede genel anlamda kötü.ayrıca açık konuşmak gerekirse davulları kötü yazmış.buda doğal olarak şarkıları etkiliyor.madem ajfanın oralara geri dönülcek dendi , davullarıda döndürseydin be lars.
ilginç bir atışmayı gözler önüne sermiş olan albümdür. şöyle ki albümü beğenmeyenler albümü eleştirmekte, albümü beğenenler ise beğenmeyenleri eleştirmektedir.
şimdi baştan başlayalım.
metallica denen heavy metal grubu seksenlerin başından sonuna kadar asi, ruhu olan, efsane şarkılar ve albümler yapmıştır. ve bu zaman diliminde hiçbir albümü diğerlerini tekrarlamamış olmasına rağmen hepsinin ayrı ruhları ve asaletleri vardı.
death magnetic albümünün bir ruhu, bir asaleti veya bir amacı var mıdır?
işte bu albümü eleştirmek biraz da bu sorulara cevap bulamamaktan kaynaklanmaktadır. ha cevap bulabiliyorsanız zaten albümü sevmektesinizdir. albüm ile mutlu ve mesut olunuz fakat sevmeyenleri de eleştirmeyiniz.
dipnot: bu yazının yazarı death magnetic albümünü sevmemiştir.
inatla bok atmaya devam edenler görüldükçe zekalarından şüphe etmeye başlatan albümdür. ulan en iyi metallica albümü bile diyebilirim, beğenmeyenler beğenmeye bilirde, bu bok atma yarışı da ne ?
daha önce de demiştim, tekrarlıyorum; bu albümü beğenmemekte ısrar edenler ya bok atarak prim yapma hevesindedir ya da müzikten afedersiniz bi' sikim anlamıyodur. eksileme yarışına girenlere de duyrulur.
st anger'i bile mumla aratan, metallica albümü. albüm hiçbir şekilde bir ruha sahip değildir. sadece tam tam tam güm güm güm seklinde hazırlanmış bir çalışma. bu albüm ile berber metallica' nın load albümü ile değişmeye başlayan izleyici kitlesi bile bu grubu takip etmeyi bırakacaklardır.
bence kim nederse desin bu albüm bir nevi metallica'nın dirilişi niteliğinindedir.
elbetteki bir master of puppets, and justice for all, yada biraz daha ileriye gidelim black album bekleyemeyiz, zaten adamların niyetide o değil.
benim anlayamadığım bu albümden sonra bile adamlara bok atma furyası başlamış, yok eski tadı vermiyomuş, yok artık bitmişler, adamlar 45'e ayak basmışlar bir düşünün ya, ve bu kadar gaz veren bir albüm çıkartabilmişler(evet gaz!). Sonuç olarak bence bu metallica'nın en iyi albümlerinden biridir. Çok güzel parçalarla karşılaştım neredeyse 6'ya yakın parça benim favorilerim arasına girdi. The Unforgiven III de öyle kötü bir şarkı değil tabiki ismini the unforgiven III olarak düşünmesseniz mükemmel bir şarkı ayrıca şunuda belirteyim, Metallica tarihinde ilk piyano kullanılan ve piyano sesi bulunan parça bu şarkıdaymış. Ufak tefek hataları dışında mükemmel bir albüm tabiki değeri yine yıllar sonra anlaşılıcaktır o ayrı bir konu.
James Hetfield'ın bir lafıyla cümlemi bitirmek istiyorum arkadaşlar..
nothing else matters ile ilgili bir soru üzerine: "zamanında fade to black çıktığında insanlar bize davayı sattınız demişlerdi. kaç defa satabiliriz ki davayı."
tekrar tekrar dinledikçe biraz megadeth ve bariz slayer tadı veren albüm. bunun nedeni albümde çalışılan yapımcının slayer'la uzun süre çalışmış olmasıdır. ancak albüm gene de dinlenesidir, bok atılmayasıcadır.
çoğumuzun yaşamadığı * bir dönemde yaşayıp, dönemin atmosferine yaratıcılıklarını katıp muhteşem eserler yaratan bu güzide insanların son albümü. dinlediğim kadarıyla, sürekli tekrar eden riffler, bir önceki albümden daha teknik ve daha güzel soundlu davullar ve vasat sololar var death magnetic'te. ama yine de iyidir, tekrar tekrar dinlenilip yeni tatlar alınabilir, bunu zaman gösterecek. yalnız, zamandan bahsetmişken, 45 yaşındaki adamlardan saç uzatmasını beklemek, o yaşamadığımız dönemi birebir teneffüs eden insanlardan o dönem eserlerinin benzerlerini beklemek saçmadır. metal müziğin muhtemelen modası geçmez, gönül vereni mutlaka çıkacaktır, ve yine muhtemelen, genel beğeni 80ler sonu 90lar başı döneminde yoğunlaşacaktır. ama mevcut sikko zaman diliminde, her şeyin ve herkesin bir şekilde yozlaşma halinde olduğu bu dönemde, bu müziğin icracılarından çok şey beklemek doğru değil, ki kendilerinin de yozlaşıp yozlaşmadığı tartışmalı.
edit: sokayım toplumsal mesajına, mis gibi albüm lan işte! "geri dönüş" muhabbeti her zamanki gibi gereksiz ama.
edit 2: niye bu kadar eksi aldığını da anlamadım yalnız. albüm iyi hoş, hatta 1. editteki hisleri yansıtacak kadar, ancak asla bir başyapıt değil, geri döndüler denecek kadar da değil kişisel fikrimce. ayrıca entrydeki düşüncelerimde de bir değişiklik yok. ne yani, dm binyılın en müthiş albümü de ben mi b.k atıyorum? fanatikliğinize de size de...
dünden beri albümü 3. kez dinleyişim ve 3. dinleyişimde karar verdim ki, bildiğin olmuş albüm. özellikle bu şarkı diyemiyorum, unforgiven iii dışında hepsini baya beğendim. unforgiven iii'ün bu denli hayalkırıklığı olmasının nedeni çok farklı bir şey bekliyor olmamızdı sanırım. iyi albüm vesselam, eyvallah metallica.
dün gece saatlerinde dinlememe rağmen hemen yazmıyım yarın dinliyim bi daha düşüniyim de sonra yorum yazıyım dediğim albüm.
şimdi sözlerime şöyle başlamak istiyorum. st.anger ,load ,reload gibi albümlerden iyi olduğunu söylememe gerek yok zaten o çok belli ama benim gibi düşünen metallica hayranları ölçü olarak ilk dört albümü **** aldıkları için ilk dört albüm kalitesinde değil. diyceksiniz ulan yavşak heralde aynı olmıycak o zamanlar turneye çıkmak için zor para bulup şarkıları yazarken, şimdi herifler götünü 1000 dolar la siliyor aynı mı olucak diye haklısınız. ama ben öyle albüm bekliyorum lan size ne .yavşakmış töbee ya.ama aynı zamanda da düşünüyorum lan bu adamlar 2o li yaşlarda master of puppets gibi bi balad yapmış mna koyım insan büyüdükçe daha iyisini yapar lan diye yok ama işte gençlik ateşi.
şarkılarla ilgili yorumuma gelirsek, şimdi all nightmare long, my apocalypse, judas kiss gibi güzel şarkılar var, güzel ama sadece. james in vokalleri jason un bas tonları gibi çok geriye itilmiş, riffler gaz gerçekten ama daha basite indirilmiş. şarkılar hızlı bu iyi bir özellik ama, özellikle james in vokalleri albümde en çok sinirimi bozan şey.
ayrıca unforgıven da bok gibi olmuş lan. 4. sünde telefi etmelerini istiyorum.
üzülünesi albümdür. ama metallica hatırına yüzbinlerce kez dinlenecek ve manyetik etkiyle ölünecektir. çünkü metallica hayranlarının kafasında dogmatik bir inanış olarak her zaman var olacak cümle şudur: 'METALLiCA RULEZ'
sırf adam gibi bir albüm yapıp kulakların pasını giderdikleri ve arşivime süper bir albüm daha katmak için paşa paşa gidip orjinalini alacağım albümdür.
2 gündür mp3 player'da da olmak üzere sürekli dinliyorum, helal olsun be, daşşaklarınıza kurban.
şimdi uzatayım lafı. efendim her genç gibi bir dönem metallica ile kafayı bozmuş biri olarak söylüyorum ''olmamış'' lafını. james hetfield'in ''biz bu albümde köklere döneceğiz'' gazından zaten epey bir kıllanmıştım. yahu dönmeyin birader köklere. olmuyor işte zorlamayın. size müziği bırakın diyen yok. ama sert yapacağız diye zorlamayın allaseven.
death magnetic ile biz daha ölmedik demek istiyor lars, kirk ve james. ama çok açık bir biçimde görülüyor ki metallica'nın parçalarındaki o eşsiz müzik ruhu ölmüş, kül olmuş.
herkes aslında o ruhun ..and justice for all ile öldüğünü söyler. metallica nın o ruhu load ile öldü bana kalırsa. st anger dan da zerre hazetmemiştim. neyse..
death magnetic'deki parçalar, dinlendikçe sevilecek parçalar bile değil. the unforgiven iii'yi dinleyince sinirlerim hopluyor zati. parçanın anısına saygısızlık etmeselerdi bari. bi daha böyle zorlama albüm yapmazlar umarım. duygulu işler bekliyorum artık metallica dan. içinde biraz ruh olsun. artık biz ölmedik havaları ve gereksiz kasılmalar yerine kendilerini müziğin akışına bıraksınlar. böyle yaparlarsa bu adamlar ölene kadar biz gene muhteşem albümler dinleriz. eminim bundan..
edit: lan o değil de o kadar son kısımda bağlamaya çalıştım ''gene muhteşem albümler falan dinleriz'' diye. gene de sevimli metalci afacanların eksi yağmurundan kaçamadım. ilerde ne demek istediğimi daha da iyi anlarsınız. öptüm gıdığınızdan...
