davulları adi bilgisayar programları ile kaydedilmiş izlenimi veren albüm. hiç bir etkinliği olmayan sıradan düz davul*.
ayrıca şu ana kadar gördüğüm en güzel albüm kapağına sahip albümdür ayrıca dünyadaki ve evrendeki şuana kadar müzik dünyasına hizmet etmiş, insanların gönlünü hoplatmış, aşktan yanıp tutuşurken körük olmuş, sevgiliyi düşünürken veya dünyaya isyan ederken haykırılan dinlenen albümler içerisinde. (bkz: sevgiliyi düşünürken metallica dinlemek)
st. anger hayal kırıklığından sonra eski metallica sounduna daha yakın olmasıyla beni sevindiren ve (bkz: unforgiven) serisine bir yenisini ekleyen albüm.
Some kind of monster saçmalığından sonra özlenen metallica sounduyla tekrar karşılaşmamıza neden olan yıllanmış şarapların çıkardığı en son albümdür. Bu mudur , budur! Herkes özüne dönsün kardeşim! Üç beş yeni yetme metalci bozuntusuna kendilerini beğendirmek adına yeltendikleri hardcore - nu metal saçmalığından sonra geleneksel old-school metal rifflerini hakkıyla sadık sevenlerine yeniden beğendiren bir albüm.
yaş ilerlemesine bağlı performans düşüklüğünün malesef net bir şekilde belirdiği görülen albüm:
vokal güçsüz, james'in insan üstü nidası az, belirgin değil; sololar ne kadar çılgın da olsa kirk ün sıradan, uykudan kalkıp atabilceği sololar yani bir tane lepper messiah tarzı akılda hemen yer edinebilen solo yok.
sonuç olarak death magnetic dinlenilmesi biraz yorucu fakat 80'liler trash ı tadında farklı hoş bir albüm.
metallica belki bu kadar trash a kaçmak yerine unforfgiven iii gibi muhteşem bir iki şarkı daha koymuş olsaydı zaten iyi ama çok çok daha iyi de olabilirdi.
birde son olarak eklemem gereken unforgiven i ve unforgiven ii yi aratır dediğimiz (bkz: unforgiven iii) var ki off ki ne of! "ölümsüzüz işte lan biz "der cinsten.
edit: hayvan bir gibi albüm. bok yemişim. 06.07.2018
all nightmare long, the judas kiss, my apocalypse, cyanide(özellikle james vokalde harikadır bu şarkıda) gibi gayet başarılı şarkıların bulunduğu albüm. açıkçası eski metallica ile karşılaştırmak sanki biraz saçma olur, günümüzde çıkarabileceği en iyi albümü çıkartmışlar diyebiliriz. bir de lars o davul partisyonlarıyla kafamızı becermeseydi(özellikle the day that never comes da) daha iyi olurdu ya neyse olacak o kadar. ayrıca unforgiven 3'ü beklediğimden iyi buldum 5,45'ten sonra şarkı ayrı bir hava alıyor.
gün itibariyle geri sayımının bittiği albümdür. bütün şarkılarına hasta olduğum albümdür. metallica' nındır. 2 saat önce metallica internet sitesinden yayımlamıştır "bütün albümü".
Metallica nın albümü olarak değil de herhangi bir grubun albümü olarak değerlendirildiğinde gayet başarılıdır. ancak bu albümden hangi şarkı insanların hafızasında yıllarca kalacak? ya da dinleyenler metallica nın en beğenilen şarkıları arasına bu albümden kaç şarkı koyabilecek? merak konusudur.
Metallica dan hiçbir beklentim kalmadığı halde sırf Load albümlerinin çıkmasını dört gözle beklediğim ufak yaşlarımın hatırına 3-4 gündür dinlediğim ancak haz alamadığım , yakın zamanda arşive göndereceğim ve büyük ihtimal orada unutacağım albüm .
19 eylül cuma günü studio live aziza'da, 20 eylül cumartesi günü hometown'da resmi tanıtım partisi yapılacak olan, metallica albümü. geceye katılanları değişik sürprizler bekliyor.
geyet iyi bir albüm olmuş diyebilirim. ilerleyen yaşlarına inat gayet hızlı güçlü şarkılara sahip bir albüm ortaya çıkarmışlar.
çıtayı kimsenin hatta belkide kendilerinin bile ulaşamayacağı bi yere koymuş oldukları için ne yaparlarsa yapsınlar sürekli beğenilmeyecek eleştirilecektir.
grubun kendilerininde belirttiği gibi yenilikten yana bi yapısı olduğu için önceki albümlerle kıyaslanması pek doğru olmayabilir. albüm önyargılardan sıyrılarak değerlendirilebilirse belki farklı tatlar alınabilir.
ayrıca beğenmeyenleri de taşlamak saçmalıktan öte gidemez. sonuçta zevkler kişiye göre değişir. bi nota herkeste aynı çağrışımı yapmayabilir.
Bu albümle metal müziğin hayat vericisi metallica (evet evet hayat vericisi, sabbath, judas, maiden daha önceydi zırvalarına girme, metallica olmasaydı bugüm metal müzik dediğimiz şey anca gotik bar köşelerinde ufacık tefecik gurupların çaldığı bişey olarak kalacaktı.), bir kez daha evet hayat vericisi metallica, müthiş bilgili, müthiş teknik beceriye sahip türk dinleyicisi tarafından acımasızca eleştirilmektedir. neymiş lars ın davul partisyonları boktanmış, günaydın ismet abi ? senin taptığın albümlerde neydi lan denyo ? neymiş mix çok kötüymüş zırıldama varmış, bass tam duyulmuyormuş, ulan cahil ebleh, kill'em all neydi ? and justice for all da bass özellikle, bilerek ve isteyerek kısılmıştı ? onları ağzının suyu akarak dinliyorsun ama ?
gelelim albüm karşılaştırmalarına; neymiş efendim st. anger ayarındaymış, sırf sertlik olsun diye yapılmışmış, eh kulağını... riff çeşitliliğini mi göstersem, değişken melodileri mi desem, james in şarkıya yön veren vokalini mi söylesem ? ne söylesem boş, anlayacak ne kafa, ne de dinleyecek kulak var. neymiş değeri sonradan anlaşılmış load gibi bile değilmiş, bu değerlendirmeye neremle gülsem acaba... metallica nın country tarzına yönelmesini bekleyen, yok biraz daha az sert yapsalar, yok hard rock olsun diyenlere gülüyorum. Siz gidin mama said le ağlayın kardeşim, gidin tuesday's gone falan dinleyin. neymiş united abominations kat be kat daha iyiymiş, hayır en sıkı megadeth fanları bile kabul ediyor united abominations ın bikaç şarkı hariç ne bok olduğunu, bizim süper zeki dinleyicimiz karşılaştıracak ya, ilk yakın hedefi gösteriyor...
gelelim tarz eleştirilerine, adamlar AJFA dan black e geçiyorlar, sonra aynı ivmeyle load a ve reload a geçiyorlar yumuşadı oluyorlar, şimdi bu albümle bize Kill'em All ve AJFA tadı yaşatıyorlar, özüne dönecez diye sıçtı oluyorlar. hay sıçan kaçsın size...
şarkıların ses kalitesine, mix ine falan bok atılmış, internette olan hiçbir sürüm gerçek 320 bit değil arkadaşlar, düşük kalitede wav dosyalarından 320 ye sözde geçirilmiş versiyonlar mevcut, elbette çok dağlar kadar fark olmaz ama orjinal versiyonunda ses kalitesi daha iyi olacaktır.
şimdi gelelim albümle ilgili kendi yorumuma;
1- en zayıf halka lars yine sıçmayı başarmış, onun dışında kirk biraz daha melodik soloları serpiştirbilirmiş kanımca, james ve rob a ise sözüm yok adamlar almış götürmüş albümü.
2- şarkıların hiçbirinde söylendiği gibi tekrar yok, aksine son derece değişken ve çeşitli bir albüm olmuş.
3- kesinlikle ilk 4 albümün yanına yakışan bir albüm, ilk 4 ünde olduğu gibi bir sıralamaya koyamayacağım, 5 taneden 1 i sadece.
4- albümdeki favorim broken, beat & scarred, o riffler, o vokal, bateri bile harika olmuş burada.
5- metallica bu albümle müzik tekniğini ve seviyesini başka bir seviyeye taşımıştır, bundan sonra daha melodik bir master tarzı albüm gelirse tadından yenmez.
olumlu ya da olumsuz eleştiren tüm arkadaşlara selam olsun,
bok atanlara da metal up your ass, aklınızı......
megadeth sevenler her albüm öncesi bir rust in peace beklerler,olmayınca da küplere binlerler.aynı şey metallica sevenler için de geçerli onlar da hep and justice for all gibi bişey beklediler ve bekledikleri çıkmayınca da yapılanı yok sayma dozunda eleştiriler başladı.bence her albümü önce kendi içinde değerlendirip daha sonra grubun geçmişiyle kıyaslamalıyız.tabi kıyaslarken dış şartları da dikkate almalıyız.metallica artık 20li 30lu yaşlarda değil ve tabi ki o zaman hissettikleri şeyleri şimdi de hissetmelerini beklemek anlamsız olur.şarkıların malzemesi hisler ve dış dünyadır. o efsane albümlerin yapıldığı dünya değldir şimdiki.ve aynı şey çıkmayacaktır elbette.
death magnetic yaşı elliye gelmiş bir trash grubunun yapabileceği en iyi albümlerden biridir.ve son olarak,james amca yaşlanmış gerçekten * sesinden de anlaşılıyor artık.
