tabiki eski albümlerin tadı yok bu albümde lakin o birazda grubun yaşadığı tarz değişikliğinden kaynaklanıyor olsa gerek.
davullarıda gayet başarılı olan albümdür ayrıca.
dinlemek tadına varmak gerek kanımaca.
edit: the unforgiven III ayrıca bir güzel olmuş, değinemden geçemeyecem.
edit II : müzikal olarak kısırlaştı bu grup diyenlerede sağlam bir kapak olmuştr ayrıca bu albüm.
edit III: suicide&redemption parçasında da yine, artık neden güzel sololar kullanmıyorlar, yoksa güzel solo yazamıyorlar mı diyenlere tıpa olmuştur sanırım*
bateriler hariç şampiyonkral bir albüm olmuştur. az önce tekrar dinleyeyim dedim, harbiden yardırmış herifler, koymuşlar çocuğu. hayvanlar! hayvan herifler! kıç kılları kadayıf olmuş hala öküzler gibi çalıyolar. ayılar! ama harbi bateriler kötü lan, hani çok kötü değil de, st. anger havası hissettiriyor insana bazı bölümlerde. ah be larsım, ah be yavrum.
'kendini aşmış' yorumunun pek uygun olmadığı leziz albüm. zira metallica'nın kendini aşabilmesi için and justice for all'dan daha iyi bir albüm yapması gerekmektedir. o da bu şartlar altında; imkansız değil ama zordur.
oha sen naaptın metallica. geri gelmişsin lan hakkaten. bir tane mi boş, uyduruk şarkı olmaz. umutluyduk ama bu kadar da iyi albüm beklemiyorduk. avrupadaki galatasarayın ruhu bir türlü geri gelmedi ama metallica ruhunu yakalamış.
bu albüm resmen and justice for all reloaded olmuş. en az onun kadar iyi. yürü be metallica. 2008'in açık ara şampiyonusun.
beklentilerimi karşılamış albümdür. st. anger sonrası, bunun dışında ne verseler gider moduna girmedim değil tabi, belki de ondan kaynaklanıyordur bu memnuniyet.
aklıma takılan birkaç şeyi arzedeyim...
birincisi, şarkıların üzerinde çok düşünülmemiş gibi nedense. ufak bir riff koleksiyonu gibi şarkılar yapılmış olmasına rağmen gereksiz boşluklar da var bazı parçalarda. sanırım bizim bir şeyler çalıp kaydetmemiz gerekiyor.
ikincisi, james'in vokali fazlasıyla tom araya'ya benziyor bazı yerlerde.
üçüncüsü, bazı ritmler var ki buram buram slayer... şarkıları sanki 15 sene öncesinden hatırlıyor gibiydim death magnetic i ilk dinlediğimde.
sanırım bu saydığım üç şey de rick rubin'den kaynaklanıyor.
ha, kötü bir albüm mü yapmıştır, kesinlikle hayır. ondan başkası da metallica'yı dinlenebilir yapamazdı sanırım.
başarılı bir metallica albümü. başarılı ve sert tarzıyla adeta biz hala yaşıyoruz, tam gaz otoyoldayız mesajı veriyor. hatta duyduğumda slayer mı bu acaba dediğim bir albüm olmuş. tarz itibarı ile sonuç başarılı ancak yaş itibarı ile kill em all ile tepinmiş birisi olarak, sonuna kadar ikinci kez dinleyemeyeceğim bir albüm olduğu da kesindir.
dinledikçe daha da hoşa giden metallica albümü. albüm genel olarak sert ve hareketli parçalardan oluşuyor. kafa ziken davulları haricinde iyi bir albüm olmuş.
metallica'yı eski günlerine döndüren harika bir albümdür. lars ulrich'e göre metallica'nın en iyi albümüymüş. elbette pek inandırıcı gelmiyor eski albümleri göz önüne alındığında.
fakat her şeye rağmen bu albümün kalitesi tartışılmaz. dinlendikçe sevilen şarkılardan oluşması daha bir cezbedici.
genel itibariyle bakarsanız gaz şarkıların bulunmuş olduğu metallica albümü. bu dört adamların 50 yaşına merdiven dayamış olduğunu düşününce, "metallica harbiden büyüksün" dedirten albüm olmuştur şahsıma.
Albümdeki şarkıları herbiri neredeyse 7 dakika. Kırkbeş yaşını doldumuş adamların canlı olarak nasıl çalacaklarını merak ettiğim bi albümdür. Genel olarak hoş bi albüm olmuştur. Özellikle şarkıların riffleri james hetfiled'ın hala riffmaster olduğunun göstergesidir. Yinede yeni yetme kendini metal yapıyor zanneden grubların bir araya gelse dahi yapamayacakları bi albümdür. bu adamları dinlemeyi bırakmıyoruz dedirtecek bi albüm olmuştur.
kategorisinde en iyi kıyaslanacak albüm şüphesiz slayer'ın Christ Illusion albümüdür. zaten bu kıyaslamadan sonra metallica'nın death magnetic albümünün ne denli başarılı olduğunu anlamanız güç olmayacaktır. lakin 2003'deki rezil st.anger'a göre kat kat iyi olduğunu kabul etmek gerekir ayrıca onca seneden sonra böyle bir dönüş yapması çok şaşırtıcı.
metallica nın sıçtığının kanıtı olan albümdür. bu kadar kötü riffler yazılıp da bi şarkı içinde 2-3 dakika sadece riffleri dinleyebildiğimiz başka bir albüm yoktur zira.
büyük umutlarla beklediğim fakat büyük hayalkırıklığına uğratan albüm diyebilirim, st.anger'la şoke olmuştum, death magnetic' dinledikten sonra daha da bir şey beklemem MetallicA'dan. bir metal grubu bu kadar mi ticarete vurar işini. benim için metallica son albümü S&M'di.
artık metallica 15-16 yaşlarında ki çocuklar için yapsın bundan sonra ki albümlerini. Cliff vefat ettiğin'de yarı tüccar yarı (hala) müzisyendi Lars, Jason ayrıldıktan sonra yılların "bakkal ramazanı" gibi bi tüccar oldu
