inatla eski albümlerini aratmayan, şu albümle şu albüm arasında gidip gelen yorumlarını gördükce insanın sinirlerini bozmaya başlamış olan metallica'nın son albümü.
olm adamlar bir şeyler yaşıyorlar, hissediyorlar ve bunu notalara döküp şarkıyı oluşturup ve çalıyorlar.80li ve 90lı yıllarda yaşadıkları şeylerle şimdi yaşadıkları şeyler aynı olabileceğini mı sanıyorsun? aynı duyguları nasıl hissetsin adamlar tekrardan? ne hissediyorlarsa onu üretip çalacaktırlar.
biraz mantıklı olalım lütfen. her şeyi eskiyle mukayese etmeyelim. komik oluyor keza. beğenmeyen varsa bi sgçk.
an itibariyle yeni yayınlanan singel larını dinlemekteyim ve açıkçası beni hayal kırıklığına uğratmamıştır.tabiki bir master of puppets beklemiyorduk ama st. anger dan sonra gerçekten tatmin edici olduğunu düşünmekteyim. özellikle james in sesinin düzeldiğini görmek * beni gerçekten çok sevindirdi. albüm de gayet güzel bence. tamamını dinlemek için sabırsızlıkla bekliyoruz.
"The Day That Never Comes" aldı parçanın klibi web sitelerine eklenmiş durumda.parça klasik metallica çizgisinde hoş bir eser görüntüsünde.
heycan verici bekleyişte son 10 gün.
en iyi albümleri değildir, ancak en kötü de değildir. yaş ve performans olarak bir orantı kuracak olursak vasatın üstünde bir albümdür. genelinde gaz parçalar bulunmaktadır...
çıkmasına daha 2 hafta olması gerekirken bugün fransa'da satışa sunularak herkesi dumura uğratmış albümdür. türkiye'da daha satışa çıkmamıştır ayrıca. fakat torrentlerde bulunabilmektedir. yarmış bir albümdür, metallica'dır. şarkı uzunluklarıysa:
1. this was just your life 7:08
2. the end of the line 7:52
3. broken, beat & scarred 6:25
4. the day that never comes 7:56
5. all nightmare long 7:57
6. cyanide 6:39
7. the unforgiven iii 7:46
8. the judas kiss 8:00
9. suicide & redemption 9:57
10. my apocalypse 5:01
tadından yenmeyen, çılgın attıran albümdür. özellikle ekşi'deki entryler görüldükçe ne kadar gerizekalı insanların varolduğunu gösteren albümdür. albümü eskilerle kıyaslamaya kalkanlar, bok atanlar var. bu albüm hiçbir metallica albümüyle kıyaslanamayacak kadar farklı. açıkçası oturup dinleyip sevmeyen adam ya kasıntıdır ya da müzikten sırf kendisi anladığını sanıyodur.
albümün her şarkısı birbirinden güzel yani anlatmaya kelimeler yetmiyor, şurda albümü alt tarafı 1 saattir dinliyorum en son yine lars'ın kendini aştığı the judas kiss'i keşfettim. yani öyle bir albüm ki komplike, progresif, harika. her şarkı biribirinden şahane, hiç beklemiyordum böyle bir albümle karşılaşacağımı, adamlar hakkaten döndüler; helal olsun.
yıllardır beklediğim, beklenen tarihten 2 hafta önce çıkarak dumur eden, dinledikçe de tüyleri diken diken eden metallica dönüş albümü olmuştur.. my apocalypse ve that was just your lifeIın girişleri gerçekten harika.. bence albümün tek hayal kırıklığı unforgiven iii olmuştur. o da büyük ihtimalle aylardır en merak edilen parça olduğundan sadece aşırı büyük beklentileri olanları hayal kırıklığına uğratmıştır.
uzun lafın kısası metallica hayranlarına st.anger depresyonundan sonra sakinleştirici ilaç gibi gelmiştir.. artık hayat bize güzel..
sıcak yaz günlerinde headbang olayına geri dönüşü sağlayan,sertliğiyle ve riffleriyle beni benden almış,bok atmak yerine şiddetle dinlenilmesi gereken;metallica 'nın her zamanki gibi kendine hayran bıraktıran son albümü.
davul tonları gerçekten çok boktan. ulrich güzel çalmasına rağmen nedense sürekli kakafonik bir hışırtıya sebep olan garip bir setup kullanmış. o tarz bir albümde o zilleri kullanmak pek doğru bir seçim değildir.
ritm gitarları ise süper başarılı. hatta albümü james'in riffleri götürüyor diyebiliriz.
kesinlikle bir masterpiece değil, metallica ruhuna da sahip değil, ancak para verip almaya değecek bir metal müzik zevki sunuyor.
hetfield'ın hala güzel şarkı söylediğini duymak güzel.
hele hele st. anger rezaletinden sonra metallica'nın hala adam gibi müzik yapabildiğini görmek daha da mükemmel.
valla henüz iki şarkısını dinlemiş biri olarak söyleyebilirim ki alınır bir albüm. sırf james abinin mükemmel vokalleri için bile değer o parayı vermeye. ha mükemmel midir, bir masterpiece mıdır tarışılır ama ne de olsa metallica'dır. ben alırım dinlerim vallahi hacı. seviyorum bu adamları...
şimdi uzatayım lafı. efendim her genç gibi bir dönem metallica ile kafayı bozmuş biri olarak söylüyorum ''olmamış'' lafını. james hetfield'in ''biz bu albümde köklere döneceğiz'' gazından zaten epey bir kıllanmıştım. yahu dönmeyin birader köklere. olmuyor işte zorlamayın. size müziği bırakın diyen yok. ama sert yapacağız diye zorlamayın allaseven.
death magnetic ile biz daha ölmedik demek istiyor lars, kirk ve james. ama çok açık bir biçimde görülüyor ki metallica'nın parçalarındaki o eşsiz müzik ruhu ölmüş, kül olmuş.
herkes aslında o ruhun ..and justice for all ile öldüğünü söyler. metallica nın o ruhu load ile öldü bana kalırsa. st anger dan da zerre hazetmemiştim. neyse..
death magnetic'deki parçalar, dinlendikçe sevilecek parçalar bile değil. the unforgiven iii'yi dinleyince sinirlerim hopluyor zati. parçanın anısına saygısızlık etmeselerdi bari. bi daha böyle zorlama albüm yapmazlar umarım. duygulu işler bekliyorum artık metallica dan. içinde biraz ruh olsun. artık biz ölmedik havaları ve gereksiz kasılmalar yerine kendilerini müziğin akışına bıraksınlar. böyle yaparlarsa bu adamlar ölene kadar biz gene muhteşem albümler dinleriz. eminim bundan..
edit: lan o değil de o kadar son kısımda bağlamaya çalıştım ''gene muhteşem albümler falan dinleriz'' diye. gene de sevimli metalci afacanların eksi yağmurundan kaçamadım. ilerde ne demek istediğimi daha da iyi anlarsınız. öptüm gıdığınızdan...
sırf adam gibi bir albüm yapıp kulakların pasını giderdikleri ve arşivime süper bir albüm daha katmak için paşa paşa gidip orjinalini alacağım albümdür.
2 gündür mp3 player'da da olmak üzere sürekli dinliyorum, helal olsun be, daşşaklarınıza kurban.
üzülünesi albümdür. ama metallica hatırına yüzbinlerce kez dinlenecek ve manyetik etkiyle ölünecektir. çünkü metallica hayranlarının kafasında dogmatik bir inanış olarak her zaman var olacak cümle şudur: 'METALLiCA RULEZ'
