Cok fazla bir beklentim olmadan izledigim belgesel film. Cocuklar gibi aglayacagimi, sinirlenecegimi ve hafizamdan silemeyecegimi tahmin etmemistim. Mukemmel bir hikayeyi ele aliyor film. Spoiler vermeden cok cok cok basit özetleyecek olursam "bir adamin en yakin arkadasi öluyor, adam da arkadasinin cocuguna babasini anlatan bir film yapmaya karar veriyor" hikaye bundan cok ama cok fazlasi. Film boyunca gözlerim doluydu, finale dogru kendi kendime kocaman adamsin dememe ragmen dayanamadim agladim.
