thomas vinterberg'in yonettigi, senaryosu buram buram ustad lars von trier kokan, basrolunde jamie bell'in oynadigi carpici film.
pasifist bir cocugun, eline bir gun silah gecmesi ve onun etkisinde kalarak silahli bir cete olusturmasini konu alir. fakat bu cetenin asli kurali hicbir zaman silahi kullanmamaktir. olaylar gelisir.
gordugum en kaliteli silah karsiti filmlerden biridir. hatta ve hatta en iyisidir. hele ki her dallamanin elinde silah bulunabilen amerika'da filmin kotu yorumlar almasi da guzel bir ironi olmustur. izlenmesi lise ogrencilerine felan mecburi tutulmali desem yeridir.
senaryosunu lars vor trier in yazdıgı yonetmenligini thomas winterberg in ustlendigi film. lars von trier senaryoyu yazınca filmin abd ye elestiri yapmaması imkansız tahmin edebileceginiz uzere. kafamızda sorular tereddutler yaratan ya da unutmaya basladıgımız soru isaretlerini tekrar cıkartmamızı saglayan yonetmen senaryosunu yazdıgı bu filmde de cok sey anlatıyor bizlere. ozellikle abd nin 11 eylul sonrası politikasını elestiren bir film var karsımızda. yoksul bir madenci kasabasında yasayan populer olmayan dick bir rastlantı eseri sahip oldugu silaha barıscı bir kisi olmasına ragmen sapkınca baglanır. dick in kurdugu dandies adlı cete silah tasımayı ancak bu silahı kullanmadan silahın verdigi gucle duzeni saglamayı amaclayan bir cetedir. dick ve arkadasları sahip oldukları silah sayesinde guven kazanırlar hayattaki loser imajlarından sıyrılıp yapmak istedikleri seyleri yapmaya baslarlar. cete eski madende silaha nerdeyse tapacak kadar ileri gidiyorlar ancak oldurmek kelimesini asla kullanmıyorlar bunun yerine barıscı tavırlarından oturu sevmem kelimesini kullanıyorlar. burdaki ironi iste filmin anlatmak istedigi sey silah gucuyle sevgi olurmu barıs kavgayla ya da genel bir bakıs acısıyla savasla saglanabilir mi? filmde sila sahibi olan kisiler barıscı takılırken bir yandan silah tasıyorlar silah onların barıscı kisliklerini bir yandan savunurken bir yandan barıscı kisliliklerine bir tehtit unsuru oluyor. burda aklımıza ozgurluk adına savasa giren abd geliyor aynı barıs icin savas dusuncesinde oldugu gibi. ceteedn biri sonunda birini vuruyor tabi adını hatırlayamadıgım bu karakter siyahi bir oyuncu bu seciminde bilincli oldugu asikar. siyah cocuk abdnin ırkcı politikalarında oldugu gibi cabucak suclu ilan ediliyor ve kanun gucleri beyaz arkadaslarını ona ornek gosteriyorlar oysaki arkadaslarının filmin sonunda da yemedigi halt kalmıyor. ayrıca filmde kendisine yardım etmek icin hamle yapan polis memurunu olduren yaslı kadın ise gene abd nin son donem dıs politikalarına alenen girdiren bir diger sahne. ıraga saldırıs icin kitle imha silahı bulunduruyor suclamasını uyduran abd hemencecik geliyor aklımıza. bu elestiriyi holywood tarzı bir uslup tasıyan film ile yapması ise ironi ustune ironi yasatır.
(edit: buna neden eksi verildigini anlamadım ben aydınlatırsan sevinirim)
silah karşıtlığını farkı yollardan anlatan senaryosunun lars von trier'in yazdığı yönetmenliğini thomas winterberg'in yaptığı film. silah karşıtı pasifist ve loserlardan oluşan bir grubun, silahları nasıl içselleştirdiği ve silahlarla bütünleşmesini, kendilerini daha güçlü ve loser olmaktan çıkmalarını sağlayan silahların sonlarını nasıl getirdiğini anlatan farklı bir film.
konusu ne kadar anlamlı olursa olsun, izleyeni sıkan bir filmdir. hikaye başka şey, hikaye anlatmak başka şeydir.
konu olarak tam manasıyla örtüşmese de, daha gerçekçi veya çarpıcı olarak:
(bkz: Bowling For Columbine)
