yavuz bingöl'ün de bu isimde bir şarkısı vardır. nakarat ve ezgi birleşince, insan, içinde isyanı hisseder.
senden ayrı aylar geçti yıl geçti
şu ömrüme dolu vurdu yaz geçti
dağlar ağlarım karalar bağlarım yarim için
dağlar ağlarım yarime gideyim yol ver geçim
bin yıl oldu hiç yüzünü görmedim
senden ayrı konuşmadım gülmedim
dağlar ağlarım karalar bağlarım yarim için
dağlar ağlarım yarime gideyim yol ver geçim
her seherde yollarını gözlerim
i̇nan seni, seni ne çok özledim
dağlar ağlarım karalar bağlarım yarim için
dağlar ağlarım yarime gideyim yol ver geçi
--spoiler--
dünyalara degisemem sandığım
bahçelerden çiçekleri çaldığım
onun için ateşlere yandığım
bir zalimin ihanetiyle yandım,bir zalimin ihanetiyle yandım
dağlar,dağlar geceleri benim için kim ağlar
ben bu gece ölmezsem
ölmem ölmem hiçbir vakit
dağ gibi bir yiğide kıydı geçti sanki vakit
nedemeli şu zalime
kal bu gece kal yada git
--spoiler--
“Hem dünya hareketiyle sizi sarsmasın diye, yeryüzüne sabit dağlar koydu. Amaçlarınıza ermeniz için ırmaklar, geçitler yerleştirdi.” (Nahl, 16/15)
“Yerin insanları sarsmaması için oraya dağlar yerleştirdik. Maksatlarına ermeleri için orada geniş yollar, geçitler yaptık.” (Enbiya, 21/31).
“O gökleri, gördüğünüz gibi, direksiz yarattı. Yere de sizi sarsmaması için, ağır baskılar, yani ulu dağlar koydu ve orada her türlü canlıyı üretip yaydı. Gökten de bir su indirdik, orada her güzel çifti yetiştirdik.” (Lokman, 31/10)
