genellikle evlendikten sonra, eşleriyle ilgili sorunlardan dolayı görülemeyen ve kendini özleten insanlardır.
keşke halen görüşebilsek ve yine sarılırken kafamızı ısırsa, topladığımız saçlarımızı bozsa, sulu sulu öpse yanaklarımızdan... yeğenlerim benim dese... tatlı tatlı sitem edebilsek yine...
seni çok özledim dayıcığım... burnumda tütüyorsun.
ne yazık ki hiç tanışma fırsatı bulamayacağım, adını gururla taşımaya çalıştığım, annemle babamın düğünü öncesi askerden dönerken trafik kazasında yaşamını yitiren, ailenin 4 çocuğundan en küçüğü. konusu neredeyse hiç açılmasa da aile için tam bir felaket hikayesidir dayımın ölümü.
anneannem ve özellikle büyükbabam tek erkek çocuklarının anısını benimle yaşatmaya çalışırlar hissederim. ne zaman yanlarına gitsem artık gözleri görmeyen, beni sadece sesimden ve sarılışımdan tanıyabilen büyükbabam bana ayrı sarılır bilirim. nemli gözler ve titreyen göğsüyle uzun uzun, doyasıya kucaklar beni... oğlunun hasretini en küçük torununu koklayarak gidermeye çalışır her ne kadar burnu koku almasa da...
ah be dayı o trafik kazası hiç olmasaydı keşke. burada olabilseydin, büyükbabam bana her sarıldığında içindeki o yarım kalmışlığı hissetmeseydim, büyükbabamın ağzından 'ölsem de bir an önce dayını görebilsem.' cümlesini hiç duymasaydım...
yeğenlerine en yakın davranan akrabadır, hatta kanka'dır ve her nedense her ailede 1 tane işsiz, haylaz, isyankar, sıradışı bir dayı vardır.
2011 yılı eylül ayı itibarı ile 30 senedir evlenmeyen, zamanında dünyayı dolaşan ve senelerdir çalışmayan dayımdan görevi teslim alarak işsiz, isyankar dayı tahtına oturmuş bulunuyorum.
yolda rastlanan amcalara son günlerde fazla kullanılmayan hitap şekli. hacı da olmaz onunda swf si var, yerine hoca daha tercih edilebilir bir hitap şeklidir.
2-3 sene içerisinde bunu bilen liseli değildir başlığı altında görebileceğimiz dizi. asuman dabak falan oynuyordu. pazar günüydü bir de. o yüzden hiç sevmiyordum, ertesi gün okul olduğu için.
sevilendir.
ama şöyle bir şey var:
facebookta duvarınıza doğum günü mesajı yazar. sizde teşekkür edeceksiniz tabi. ne yazacağız. teşekkürler dayı yazsak çok kaba gibi oluyor. teşekkürler dayıcım yazsak,çok kızsal ve ibnemsi oluyor. ben yılladır bunun psikolojisini yaşadım lan..
hayatım boyunca eksikliğini duyduğum insan. babanın eksikliği, amcanın başıboşluğu gibi durumlarda ihtiyacınız olan dayıdır. geçen evli olan kardeşime sordum. sen hiç büyürken dayı aradın mı hayatında. o da benim gibi düşünüyormuş. peki dedim sence senin ufaklıklara iyi bir dayı olabilecek miyim? ona ne şüphe. *
bunu herkes duysun okusun diye yazmak istedim. hiçbir tanım içermiycek. benim dayım candır. başkalarının dayılarından farklıdır. yıllar sonra kazandığım sırdaşım, arkadaşım, abim, babam, hep yanında olmak istediğimdir. az evvel öğrendiğim şeyden sonra dahada canımın içi olmuştur. benimle ilgili söylenmiş asılsız bi laf için bi kaç kişinin aağzına s*çmıştır. neden sinirleniyosun ben kendimi biliyorum dediğimde. sen sinirlenmeyebilirsin ama ben sinirleniyorum diyendir. hatta motorsiklet kullanan dayıma
- neden ben arkana binemiyorum da arkadaşların biniyor? dediğimde
-çünkü onlar canım değil sen canımsın sana bişey olursa dayanamam diyen adamdır.
o bilmez belki buraya yazdıklarımı ama o hissetmeli ki ben hep onun yanında olucam.
birbirindne farklı tanımlarla ifade edilen kişidir.
önce annenin erkek kardeşidir. sonra halk arasında yiğit, cesurdur. ardından yaşça büyük kimselere seslenme ünlemi. en sonunda kabadayı ismine vakıf olan kişidir.
şekilden şekile sokulan başka bir akraba yoktur zati. baba'nın bile yarattığı anlam onda yoktur.
yarattığı sıcak ve samimi ortam en başta ayrılır baba'dan. kahverengi ceviz mobilyalı klasik muhafazakar tutumlardan uzaktır bir kere. sizi yerin dibine soktuğu kadar kuşlar gibi özgür de bırakabilir.
sadece dayı'dır.
amma velakin karizması vardır.
bir çocuğun dayım gelmiş sesi bile kulaklara hoş gelir. içinizden bir daha desene demek gelir. dogumgunu parti vs de ise ilk aranılması beklenen kişidir. beklentilerin sınırı yoktur yeğenler için.
