bazen olur bu. küçükken annen seni döverken dayak yedikçe kahkahalar atarsın. anne uyuz olur daha beter dövmeye başlar. sen de daha feci gülersin. en son anne yorulunca bırakır dayağı. sonra da o cins soruyu sorarsınız; hayrola yoruldun mu?
cennetten çıkma olduğu içindir.
çocukken kızılcık sopasıyla yediğimiz dayağın tadı hala damağımızdadır. ya da öğretmenin cetvelle parmağımıza vurması. ooffff ne heyecandı be.
meğer ne zevkliymiş dayak. uzun süre yemeyince özlüyor insan.
