gök açılsa da göğe çıksam fikri tırmalar beynimi o anda. rabbim al beni yanına da babamın nasırlı elleri daha çok yakmasın canımı şeklinde ilahi merciye yönelir kişioğlu o esnada.
4 yıl önce son meydan dayağımı yerken ben ''ehe ehe iyi kapanıyon olum lan ehe ehe iyi iyi çok dayak yemiyon aferim. Zaten dayak yiye yiye atmayı öğrenecem ehe ''
- suratı korumalıyım!
- taş maş bişey yokmu la etrafta?
- bir tanesini seçip ona çalışsam bari hırsımı alırım.
- bir tanesine sağlam geçirsem daha yaklaşamazlar.
- adam kıpırdamıyor. kaçmalıyım.
- kaç kaç kaç. fıtı fıtı fıtı...
iç ses: - ne vardı lan sanki adamlara o kadar çok dayılanacak!
birileri araya girse de hemen ayırsalar bari.
bak pezevenge izliyo öyle uzaktan uzaktan!
ayırsana, araya girsene lan ibne.
neyse amk çok dövmeseler bari...
dayak yerken düşünmek çok zordur. genelde yüzünü kapatıp dayağın bitmesini beklersin. dayak yerken düşünüyorsan zaten neden dayak yiyorsun. düşünen adamı kimse dövemez. çünkü hebeleye hübele yapmaya gerek duyulmaması gerektiğini düşünen adam bilir.
Nasılsa estetik yapılacak, neresi kötüyse oraya denk getirme çabası olabilir.
Geçenlerde komşularımdan birinde bir kıyamet koptu, gece gece kıyamet kopunca merak ettik, sonradan anlaşıldı olay. KIZ erkek arkadaşıyla yaşıyordu, erkek arkadaşı şehir dışındayken bir başka erkekle beraber oluyormuş. Erkek arkadaşı da bunları basınca adamı dövmüş haliyle ama ne dövmek. 30 bin liralık estetik ameliyat bedeli çıkmış. Sırf meraktan dayak yiyenin instagramına baktık. ibrahim tatlıses gibi olan adam şimdi sinan Akçıl.
