sekizinci yüzyılda horasan ve ırak taraflarında yetişen büyük evliyalardan olan zat. gençliğinde ilimle uğraşmasına rağmen içinde dünyaya karşı bir sevgi ve bağlılıkta vardı. bir gün sokakta duyduğu "Hangi güzel yüz ki toprak olmadı, Hangi tatlı göz ki yere akmadı." beyti dünyaya olan sevgisini azalttı ve gençliğinde yaptığı hareketlerden dolayı pişman oldu ve kalbine bir ateş düştü. imam azam ebu hanife nin huzuruna gelerek derdini anlattı ve kendisi imam ı azam ın gösterdiği yolda dünyaya düşkünlüğü tamamen terk edip, dînin emir ve yasaklarına uymada örnek olacak şekilde yaşadı.
