darbenin yapılmak istendiği toplumun demokrasi bilincine göre klasik ve postmodern ve döte giren olarak üçe ayrılır ayrılır.
klasik darbe:
- demokrasi kültürünün gelişmediği toplumlarda denemeleri yapılmalıdır, zira pek bir direnişle karşılaşılmaz.
- borsanın zarar görmemesi için cuma akşamı seçilir.
- devlet kanalında afilli bir bildiri okunur.
- siyasi partiler ve parlamento lağvedilir.
- kanunlar rafa kaldırılır.
- darbeyi yapan kişinin bütün sözleri kanun hükmündedir
- ülkeye giriş çıkışlar yasaklanır.
- banka hesapları bloke edilir.
- sokağa çıkma yasağı getirilir.
- fidan gibi gençler darağaçlarına yollanır.
(bkz: 27 mayıs 1960)
(bkz: 12 eylül 1980)
postmodern darbe:
- demokrasi bilincinin gelişmekte olduğu toplumlarda yönetime fiilen elkoyma cesaretini gösteremeyenlerin başvurması gereken yöntemdir.
- medya üzerinden mevcut iktidara karşı karalama kampanyası başlatılır.
- üniversite ulemasından fetvalar alınır.
- toplum kamplara bölünür.
- iş ve sanat camiasından gerekli destek alınır.
- rejime yönelik suni tehlikeler üretilir.
- yargıç ve savcılara brifing verilir.
- bu baskılara dayanamayan hükümet düşürülür.
- son aşama kukla bir hükümet kurulur onun üzerinden yapılmak istenen herşey hayata geçirilir.
(bkz: 28 şubat süreci)
döte giren darbe:
- yüksek demokrasi bilincine vakıf toplumlarda yapılmak istenen darbedir.
- denemeye kalkan çengi yapıp oynatılır.
(bkz: ispanya)
önce fakir bir halk seçilir. sonra görünen taraflarına bol miktarda demokrasi uyuşturucusu zerk edilir. devamında oluşan kargaşanın çözümü namına ve toplum selameti adına her ailenin çocuğu bir şekilde mensubu olmuş ordu namzet gösterilir. her defasında yeni anayasa ile sıcak servis yapılır.
