şahsım adına gece saat 2'ye kadar tam olarak yönünü kestiremediğim için bir heyecan ve merak vardı. bir tarihe tanıklık ettiğimin farkındaydım. daha sonrasında işin rengi belli oldukça içimi bir korku kapladı. ya başarırlarsa diye. sonrasında ise bende sokaklara çıkmayı düşündüm ama çevremdeki geri zekalılar yüzünden vazgeçtim. yapamadım.
2013'te oligarşik diktatörlüğün karşısında nasıl durduysam bu gün cuntanın karşısında da aynı şekilde duruyorum. sadece geri zekalılar yüzünden sokakta değilim. hiç eğilip bükülmedik. vaktinde bu boku yiyenlere karşı nasıl hissediyorsam hiç değişmedi duygularım. birileri gibi 1 gecede insanlara karşı duygularım değişmedi. 1 gün önce kardeş olduğumu düşman ilan etmedim.
çaresiz ve aciz hissettim.ne oldugunu anlamadıgın bişeyin ortasında kalıyosun, en güvendiğin evin güvensiz gelmeye başlıyor. ne kadar sürecegini ne zman bitecegini bilmiyosun. jetler, patlamalar,sarsıntılar.. korkunc bişey birilerinin insafına kalmak.
