9 yıl oldu renklerin içinde ki renksizliği gördüğüm tüm bu şehirlerden, renksizliğinde renkler keşfettiğim o şehri özlemeye başlayalı...
özlüyorum, çocukluğumun, gençliğimin geçtiği o şehri özlüyorum, sonbaharda seğmenler'de yürürken, yanımdan gelen çıtırtıları duyup, bunların sevgilimin kurumuş yapraklara basış sesleri olduğunu farkettiğim anı özlüyorum.
ben ezilen yaprak seslerinin yalnız olmadığını hatırlattığı o şehri özlüyorum...
[ sözlük'te bulunan "gelmeyen pazartesi" kitabına ait yazılar, ek yazılar ile birlikte kitap olarak basıldı. bu nedenle yazıların buradan yayınını durdurmak durumundayım. anlayış göstereceğinizi umuyor, ilginiz için teşekkür ediyorum. eksper mental ]
-abi ankara'da olsak şimdi.. ne bileyim bi bahçelide otursak falan.. iyiydi be
+kanka zaten ankara ankara güzel ankara, seni görmek ister her bahtı kara demişler di mi ehehe
-abi, ciddiyim..
özletir ankara. yalnızsınızdır, mutsuzsunuzdur, kimsesizsinizdir fakat candır. kafasınızı dinletir size. hesap vermeniz gereken kimse yoktur. sıkıntılı, kasvetlidir ama deli gibi özletir.
Bu basliga bile sosyal mesaj yazanlar olmus pehey..
Neyse, ankara almasini bikene huzur verir. izmirliyim; ama ne zaman kotu hiseysem ankara'ya giderim..
