Dan kabilesi (ibranice: Hakim), Tevrat'ta adı geçen On iki israil Kabilesi'nden biridir.
M.Ö. 1200'lü yıllarda Kenan topraklarının fethinden sonra[1] Yeşu[2] bu toprakları on iki kabile arasında bölüştürdü. ilk başta Akdeniz'e kıyısı olan Antik Filistinlilerin kuzeyine yerleştirilen bu kabile Filistinlilerin saldırılarına maruz kalınca[3] Şeria nehrinin batısından Celile'nin kuzeyine yerleştiler.
Tevrat'ın Çölde Sayım kitabina göre Yehuda kabilesi'nin ardından nüfus olarak ikinci büyük kabileydi.[4]
Yeşu'nun Kenan topraklarını fethinden M.Ö. 1050 yılında kurulan Birinci israil Krallığı'na kadar geçen sürede israil kabileleri konfederasyon halinde varlıklarını sürdürüyordu ve Dan kabilesi de bu konfederasyonun bir parçasıydı. Merkezi bir hükümet olmadığı için kriz dönemlerinde insanlar Hakimler tarafından yönetiliyordu.
Filistlerin artan istila tehditleri karşısında israil kabileleri güçlü merkezi bir monarşi sistemine geçtiler. Benyamin kabilesinden Şaul[5] birleşik monarşinin ilk kralıydı. Şaul'un ölümünden sonra bütün kabileler Şaul'un hanedanlığına sadık kalıp onun oğlu işboşeth'i kral olarak görmelerine rağmen Yehuda kabilesi kendi krallarını David olarak seçti. işboşeth'in ölümünden sonra diğer kabileler de Davud'un altında birleşti. Davud'tan sonra kral Süleyman oldu. Süleyman'ın ölümünden sonra M.Ö. 930'da onun oğlu Rehoboam başa geçti; Yehuda ve Benyamin kabileleri ise Yehuda Krallığı altında Davud hanedanlığına sadık kaldı fakat kuzeydeki kabileler Davud hanedanlığından ayrılıp ikinci israil Krallığı'nı kurdu. ikinci israil Krallığının ilk kralı olan Jeroboam Efraim kabilesindendi.
Asurlular tarafından M.Ö. 723'te yıkılana kadar krallığın bir parçası olan bu kabile bu tarihten sonra Kayıp On Kabileden biri olmuştur.
