bugün oğuzhan uğur'un ankara'daki konserinde yaşadığım problemdir. normalde biletix'ten alacaktım bileti. zamanım olmadı, kapıdan alırım dedim. bir de arkadaşım vardı yanımda. 2 sap ne güzel gidip oğuzhan uğur'u dinleyecektik. 'tik' diyince dinleyemedik sanıyorsunuz ama dinledik. * kapıya geldik, bilet alacağız, bayan olmadan içeri almıyoruz dedi kapıdaki dallama. ama dallama nasıl olur sorusunun cevabıydı o dallama. kapıya kadar gelmişim, durur muyum, ben de atar yaptım tabi, nedir bu kafa yapınız, abaza muhabbeti yapıyorsunuz hala vs vs. benim sesimi duyan ve aynı zamanda bu dallamanın patronu olan arkadaş geldi. sorun ne dedi. anlattım aynen. tamam, bu sefer yardımcı olalım dedi. bu sefer yardımcı oluyormuş, bir daha gelirsen almam diyor o ibne de. kararından vazgeçmesin diye bir şey demedim ama şimdi demek istiyorum. hepinizin amına koyayım. oh be, rahatladım.
not: oğuzhan uğur'un benim kameramı alıp sahnede video çekmesi, kulise girebilmem ve mekanda behzat ç.'nin hayaletiyle karşılaşmam bu dallamalara rağmen gecenin güzel geçmesini sağlayan etmenlerdi.
