damlanın kendini tamamlayınca damlamasının sonuçları bireysel ve kitlesel olarak ele alınabilir.
damlamak için birikmek gerek. bir birikimdir bu geçmişlerin getirdiği. sonra bu birikimin tamamladığı benlik.
damla kendi tamamlayıp kabına sığamayınca damlamak zorundadır artık. damlaması var olma sebebi haline gelmiştir çünkü.
sonra başka damlalar damlarlar. başka damlalar el ele verir iç içe geçer. bir benlik, bir benliğin içinde bir başka benliğin benliğinde ben olmaya başlar.
benlikler nihayetinde biz olmak isterler. sonrasında bütün benlikler birleşir biz olurlar. benliğin damlaları bizlerin su birikintilerini oluşturur.
bu su birikintileri diğerleriyle birleşir. birlikte sel olur akar giderler.
seller önüne ne gelirse alır gider. kurulu düzenini yıkar. yeni bir hayat başlar...
--
damlamak için birikim gerek. acı çekmek, duyumsamak, hissetmek, düşünmek gerek.
olup bitenleri sorgulamak gerek. üzülmek, kahrolmak duyumsamak gerek.
bütün birikimlerle korkmadan yüzleşmek gerek. birikimleriyle varlığıyla iç sıkıntılarıyla yüzleşmek istemeyen damlalar tamamlanma merhalesinde bütün birikimlerini öteleyerek bir önceki aşamalarına geri dönerler.
işte bu damlalar her tamamlanma aşamasına geldiğinde birkimlerini dışarı bıraktığında tekrar eski cılız haline geri döner.
bunu bazen bilerek bazen bilmeden yapar. çünkü tamamlanıp damlamak istemiyordur.
korkuyordur damlamaktan. damlamak yüzleşmektir. damlamak bir yerden bir başka yere geçmektir
damlamak korkarak öteleyerek görmezlikten gelinerek hayata razı olmayıp hesaplaşmak demektir.
hesaplaşmak için güçlü olmak gerekir. yeterince güçlü olmayan damlalar yere düştüklerinde dağılır giderler çünkü.
günlerin gecelere bağlanışında bir
gecelerin günlere uzanışında iki
birikmemi tamamlanmaktan koruyorum şöyle ki:
önce bir şeyler yitiriyorum somut şeyler
çakmak tarak kalem çanta saat para gibi
önemsiz şeyler.
alışkanlığım tükenmiyor
biriktirmeyi sürdürüyorum gene
usanmıyorum.
biçimler renkler şişeler eskiler.
unuttuklarımı saymıyorum çünkü unutmuyorum.
azala azala yitmekten
bir de bütünlenmekten ötede
hüzünlü bir gecikme içine dalıyorum
yalnız başıma
özel yoluma sapıyorum..
seziyorum
birileri özenle bana bakıyor.
uykum kaçıyor ne iyi diyorum
soyut şeyler karışıyor yaşantıma.
elimi kesiyorum kan akıyor
gizliden gizliye seviniyorum.
öyle yalanlar saklanıyor ki gözlerime
canım acıyor
deliriyorum;
seviyorum neden sonra anlıyorlar
acı acı seviniyorum.
