"Okurdum hep kitapları, içinde boşça yazsalar da
sabahları uyanmalar ve kolpalar yanımda.
ilki tam bi' fiyaskoydu adını bile unuttum,
sonuncusunu çok severdim adımı bile unuttu.
zorbalarla uğraşmakla geçirdim yıllarımı,
ilk kavgamda dayak yedim, oldukça ağırdı.
yıllar geçtikçe serice attım yumruklarımı,
üç kuruşluk sevincimdi rezil yüzünü görmek.
uzattılar çevirmedim , sattılar üzülmedim.
zamanında yettiğince gördüm hüzünleri.
yaşadım en ağırını, düzen budur dedim.
böyle gelmiş böyle gider, rahat dur dedim.
paramparça ellerim, patladı duvarlarda
ter içinde uyanmalar, içimde korkularla
ben de salladım bi' tane onlar bana vurdukça,
aynı sıkıcı döngü dünya yerinde durdukça."
