uzun süre sora gelen düzeltme; en iyi albümlerinde biri yok öyle birşey kim demiş kötü diye. dark tranquillity nin en sevdigim parcalarını barındıran albüm böylede bir özelliği var benim için.
went inside the caves of seven wolves
felt of the voices that lend themselves to speed
those final words to fracture the very structure
can't stand this glacial pace
the damage done
it seems these days are getting shorter
derails my thrain of thought
what said in hand was done
chased unforgiveness down these corridors
locked down the basis for the willing form
a trail far from strayed
the damage done
set aside from eyes of others
our frail structures keep up with the pace
brought out for all to see
the damage done
face contradicting neds
we bring our cages home
for none to see
in vain to lessen
responsiblity
the damage done
the gallery en sevdiğim on metal albümünden biri olsa da projector'dan sonra dark tranquility ile ilişiğimi kesmiştim. ancak neyse ki queenn of darkness'ın tavsiyesiyle bu elim hatadan döndüm ve damage done'ı alıp dinledim. yorumum şu:
vay be. nefis!
sound olarak dark tranquility'nin the gallery ve sentenced'ın frozen, crimson ile tcwl albümlerine çok yakın, ateş gibi bir albüm olmuş. favorilerim sırasıyla:
the treason wall (gerçek bir dt şarkısı. koy gallery albümüne sırıtmaz)
single part of two (elektronik introsu, brief is the lightvari gitarlarıyla beni benden aldı)
monochromatic stains (nefis bir bridge var şarkıda)
format c for cortex (metallica'nın erken dönem şarkılarına bir selam var, one kokusu alıyorsunuz içeride bir yerlerde)
cathode ray sunshine (gaz gaz gaz)
2005'e kadar ne müzik yapıldı şu dünyada arkadaş be!
