izmir'den bir arkadaşımın cenazesine giderken Ankara otobüsü diye yan peronda ki istanbul otobüsüne binmem, bunu yolda farkedip Manisa'da inmem ve gecenin 3 ünde kiralık araba bulup cenazeye yetişmem o kafayla nasıl gittim o Ankara'ya hala hayret ediyorum.
üniversite öğrencisiyken, dış kapının yanında olan buzdolabının içine ayakkabılarımı koymuşluğum var. ev arkadaşım geldi "ayakkabılarını niye buzdolabına koydun" diye. ben de bana şaka yapıyorlar sandım ama sonra, kendi mallığım olduğunu anladım.
doğalgaz almak üzere sıranın sana gelmesi için 4,5 saat bekledikten sonra sıra sana geldiğinde yükleme yapılacak kartı evde unuttuğunun farkına varmak.
metroya girerkenki gişeleri çıkış gişeleriyle karıştırıp akbil basmadan geçmeye çalışmak, sonra takılınca bu arızalı heralde deyip gidip yandakine bir daha takılmak bu arada tip tip bakan görevliye içinden bu adam bana mal mal neden bakıyor derken akbil basıldığını hatırlayıp akbili basıp utana utane geçmek(neyseki fazla kalabalık değildi fazla kişi görmedi ).
