ne olabilir yani? karşılaşın selam verin sohbet edin ve gidin. sevişince herhangi bir özel level olmuyor. insani bir şey şu sevişmek aşın şunları artık!
dün geldi başıma. maria diye bir kızdı, babası annesiyle boşandıktan sonra annesi türk biriyle evlenince gelmişti türkiye'ye. üniversitenin müzik topluluğunda tanışmıştık, grunge tutkunuydu o da. sevgili olduk, aynı grupta çaldık falan. ilk birlikteliğimi onla yaşamıştım, zaten şu ana kadar birlikte olduğum 2 kadından birisi, diğeri de aynı evi paylaştığım ve bu yaz evleneceğim kadın. sonradan başka birinin ortaya çıkması, anlaşmazlıklar, çözülemeyen tartışmalar sonunda ayrılmıştık ve görüşmeyi de tamamen kestim.
aradan neredeyse 5-6 yıl geçti, şu an kocaelinde bir devlet hastanesinde pratisyen hekimlik yapıyorum. dün hastanede gördüm onu, bir bebek arabası var önünde. buruk bir şekilde selamlaştık, konuştuk sonra eğilip çocuğuna baktım. aynı annesininki gibi kahverengi saçlara, ela gözlere sahip şirin bir erkek çocuğu. onun adına mutlu oldum, mutlu bir evliliği var, ben de nişanlımla gerçekten çok mutluyum ama birşey oldu sözlük. o vedalaşma anı oldu ya, kendine iyi bak denen kısım. arkamı dönüp ayrılırken yanından boğazıma öylesine bir yumru gibi oturdu ki, pişmanlığım var mı geçmişle ilgili desem yok, muhtemelen onun da yok ama o boğazımda sanki koca bir elmayı bir bütünmüşçesine yutmuşum da takılı kalmış boynumda gibisinden olan hissin adını koyamıyorum, acaba o da öyle hissetti mi diye dünden beridir soruyorum kendime...
