belimiz kılıcımız kirmani
tası deler mızragımızın temreni
hakkımızada devlet vermiş fermanı
ferman padişahın, daglar bizimdir
ondokuzuncu yüzyılda dadaloglu , avsarların iskan edilmesine karsı tepkisini böyle ifade ediyordu. onun isyanı , sürekli varlıgından söz edilen 'itaat kültürü'nün her zaman ve herkes icin gecerli olmadıgını gösteriyordu.
esasında örnek şiirin konusu bolu beyi ve onun kızına aşık olan ancak devlet himayesine girmemesinden dolayı padişah ile arasında ikinci bir cephe daha açan dalaoğlunu anlatır. kendisi oğuzların afşar (evet afşardır aslı avşar yanlıştır ancak dilimize yerleşmiştir.)boyundandır. bu boyun en önemli özellikleri ise avcılıkta çok yetenekli olmaları, son yüzyıla kadar konar-göçer kültürü yaşatmaları, bugünkü azerbaycan ve kırım bölgelerinde islamı yaymış olmaları ve Türk devleti de olsa asla emir almamaları ve mevcut iktidar sahipleri ile devamlı savaş halinde olmalarıdır. bu şiirin yazarı ise klasik son kıtanın ilk satırının başında şairin ismi geçer kuralını yıkıp perişan etmektedir. zira şair dadaloğlu değil onun civanmert, asi, yiğit durumunu yakından izlemiş olan dönem ozanlarından biridir. kısaca adı geçen şiir anonim halk edebiyatının bir ürünüdür. ayrıca bu şiir "av(f)şar bozlağı" adıyla neşet ertaş aracılığı ile halka maledilmiş, daha sonraları ise rahmetli cem karaca tarafından kendisine has üslubuyla rock severlere de sunulmuştur. zannımca en güzel yorumu ise günümüz seslerinden zara yapmıştır. benim gibi kayseri afşarlarından olan hemen herkesin tüylerini diken diken eden bir yorumdur.
18 yüzyılın sonlarında doğmuş halk ozanımız. Avşardır. Karacaoğlan'ın aşk ve doğa şiirlerindeki üstün yeteneği ile, Köroğlu'nun yiğit ve kavgacı anlatımını birleştirmiş olsa da asıl ününü kavga türküleri ile yapmıştır.
Kalktı göç eyledi Avşar elleri,
Ağır ağır giden eller bizimdir.
Arap atlar yakın eder ırağı,
Yüce dağdan aşan yollar bizimdir.
Belimizde kılıcımız Kirmani,
Taşı deler mızrağımın temreni.
Hakkımızda devlet etmiş fermanı,
Ferman padişahın,dağlar bizimdir.
Dadaloğlu'm birgün kavga kurulur,
Öter tüfek davlumbazlar vurulur.
Nice koçyiğitler yere serilir,
Ölen ölür, kalan sağlar bizimdir.
