ben genelde bakan taraf oluyorum ne garip ınsanlar var yahu dercesine bi süzüyorum ne gıymıs uymus mu uymamıs mı dıye onu da bu bugun ne gıysem vs. sacmalıklar yaptı sonra bakıyorum yüzundekı ıfadeye yorgun sınırlı mutlu gergin gec kalmıs aglayan bazen cözemıyorum bile. bazısı telefonla konusuyo bu ses bu insana hıc uymamıs vb. gereksiz ayrıntılara gırıyorum.tabi bunların hepsi işsizlikten.
lise zamanı okula geç kalmışım gömleği falanı filanı bile apartmanda giyinerek çıkıyorum. nasıl acele ediyorum anlatamam.
metroya yürüyeceğim yol maksimum 10 dakika ama bütün yol boyu herkes bana bakıp gülüyor. dönüp dönüp bakıp gülenler var. ulan apartman camlarına bakıyorum ağzımda yüzümde bir şey mi var acaba diye, yok amk. saç baş kısa zaten.
demeye kalmadı adamın teki gülüyor bana dayanamayıp sordum,
-abi herkes gülüyor. niye gülüyorsunuz?
+yeğenim dükkanlar açık.
-ne alaka abi. sabah oldu tabi açık olacak benimle ne alakası var?
+senin dükkanlar açık.
-hassiktir!
-eyvallah abi.
sonrasında yavşak bir gülümsemeyle dükkanlar kapatılıp yola devam edilir.
uzun boylu ve iri insanların sık yaşadığı hadise. kafa yormamak ve bakışlardan etkilenip günde 5 saat aynaya bakmamak gerekir. bu tamamı ile bakan insanın o anki psikolojisi ile alakalıdır. kafasından sizle alakalı olmayan birşey geçirdiğinde de size boş boş bakabilir. bakılan kişi de, bazen bunu başka insanlara farkında olmadan yapar.
