dis gorunusun onemli olmadiginin dusunuldugu donem cogunlukla sorunlarin cok oldugu ergenlik ve eriskinligin basladigi donemlerdir ki bu donemde beni kimse anlamiyor beni anlayacak biri olsun diye dusunur ve dis gorunusu 2. plana atariz ama sonra bakilirki isler oyle degildir.
bir insanı hayatına dış görünüşüyle kabul edersin. evet bu böyledir. kişiliğiyle ikinci planda ilgilenirsin. ama hayatına aldıktan sonra dış görünüş değil kişilik önemlidir.
çok doğru bir başlık.ama dış görünüm de mutlaka önemli olan bir özelliktir,iç görünüm kadar.bir filozofun bir sözünü hatırlıyorum da(hangi filozoftu hatırlayamadım şimdi); insanın iç güzelliği kadar dış güzelliği de önemlidir.ya da dış güzelliği kadar iç güzelliği.çünkü ikisinden biri olmadığında insan eksiktir.sadece vücuduna yüzüne gözüne bakım yapan asıl insan değildir,yada pasakl görünüp saçı başı dağınık vücudu yeterince ham fakat içi tam tersi biçimde şekillenmiş bir insan tam bir insan değildir.
sanırım böyleydi.ama ne demek istediğim anlaşıldı herhalde.
sonuna kadar arkasında olduğum bir şey.
çok doğru bir genelleme. zira ben taş gibi bir hatunun sırf karakteri sağlam diye şişman ve gözlüklü bir elemanla çıktığını görmedim. ha eleman çok zenginse durum değişir.
