engellidir. yıllar önce bir fransız antropologun bir yazısını hatırlıyorum. orada erkek cinselliğini erkeğin kadına bakması ve onu arzulaması olarak tanımlıyordu. erkek ve kadın ilişkilerinin bazı kuralları vardır. mesela kadın erkeğe ilgisini belli eder ve erkek de gider kendine biçilmiş rolü oynar ve atılım gerçekleştirir. evli erkek güzel bir kadına bakamaz, onu arzulayamaz. kendini kısıtlamak zorundadır. kendisine ilgi gösteren kadını görmezden gelmek zorundadır. dolayısıyla eşine sadık erkek zincire vurulmuştur, igdiştir. erkeklik hasletini kaybetmeye mahkumdur. bu nietzsche'nin efendi köle diyalektiğini andırır. bir kadına sahip olmak bir kadına mahkum olmakle eşdeğerdir. nereden biliyorum? çünkü istisnasız her gün kadınların ilgisine maruz kalmamama rağmen sevdiceğe olan sadakatimden dolayı hiçbirinin ilgisine karşılık vermiyorum, açık açık yürüyenlerin bulunduğu ortamlara gitmemeye çalışıyorum, göz teması kurmamaya çalışıyorum gibi gibi gibi. dün mesela, bir grup iş arkadaşı içmeye gittiler. haftada bir ya da iki kere bunu yaparız. bu aylardır böyle. dün gitmedim, kendimi iyi hissetmiyorum, dedim. yalan, ortamdaki kadınlardan birini sevdiceğin gözü tutmadı, tüm sebep buydu. hani erkeğin taciz edercesine baktığı kadın vardır ya, başını öne eğer, erkeğe doğru bakmamaya çalışır. bugün resmen o kadın bendim. birkaç gün önce catanialı bir kadın ondan önce arkeolog claudia ondan önce şu ondan önce bu... her gün kendimi birilerinden sakınıyorum. çünkü it is what it is.
velhasılıkelam, hayat kısıtlanmalardan ibaret olduğu kadar kendine yabancılaşma manzumesidir.
