Cahit Zarifoğlu'nun "Başım Eğik Dilim Kapalı Gözler Kançanağı anlamında" şiirinin belki de mana yükü en fazla olan dizelerinden birisidir.
Şiirin bütünüyle birlikte düşünüldüğünde bu dize bana şairin Allah'tan uzaklaşırken ki hâlini hatırlatıyor. evet onu düşüren bir şey var yada gözü düşmekten şartı ona bakmak. Yani düşerken onu inkâr etmiyor, onu biliyor.
Şair bu dizede Allah'a seslenmiş olabilir mi?
Bu soru şiiri okur okumaz aklınıza gelecektir. Yine şiirin önceki bir dizesinde de, dünyevi birtakım sıkıntılardan bahsettikten sonra şair şunu diyor " ama söyle olmuşsa yüzüme karşı söyle, neyi inkâr ettim?" burada da yaptığı şeylerin pişmanlıklarını yaşıyor fakat imanından emin gibi söylüyor. ve evet bu şiirin bu dizesinde kendini biraz savunuyor. Kastettiği Allah'ü teala mı, Resul-u zişan efendimiz mi, kendi şeyhi mi yoksa sevgilisi mi Allahualem.
Ayrıca bu dize sezai karakoç'un şu dizesiyle de benzerlik gösteriyor:
Hep suç bende değil beni yakıp yıkan bir nazar vardır.
Sürgün ülkeyi bilenler bunu farkedecektir.
