Tükendi gençliğim karanlıklarda,
Çılgın fırtınalarda ve yağmurlarda;
Güneş bazan açtı, kapandı derhal
Bahtımın yazgısı karanlıklarda;
Öyle harap ettiler ki gönül bahçemi
Dallar hep kırıldı, yapraklar yerde
Kuytularda birkaç meyvesi kaldı...
işte ulaştım güz aylarına
Fikirler sararmış yapraklar gibi;
Kullanmalı artık her bir aleti
Küreği, tırmığı ve ötekileri,
Düzeltip onarmak için yeniden
Bahçemdeki bütün harap yerleri
Suların basıp da oyup açtığı
Kocaman çukurları mezarlar gibi...
Hayal ettiğim yeni çiçekler,
Acaba bulurlar mı kimbilir,
Ardıç kuşlarının bulduğu gibi
Güç alabilecekleri her bir gıdayı,
Gizemli gıdayı, özlü gıdayı
Bu sulak topraklarda. Bu hoş havada.
Ey acı! Ey acı! Yiyip bitiriyor hayatı zaman,
Ve yüreğimizi kemiren düşman
Bu anlaşılmaz, bu garip düşman
Büyüyüp güçleniyor kanlarımızla
Durmadan kaybettiğimiz kanlarımızla.
1-Birinin kötülüğünü isteyen, ondan nefret eden, ona zarar vermeye çalışan kimse, hasım, dost karşıtı
2-Aralarında birbirleriyle çatışmaya varacak ölçüde anlaşmazlık olan taraflar....
düşmanlar olmadan bir hayatı sürdürmek mümkün müdür?elbette diildir...düşündüğün,savaştığın,yaşadığın sürece,seninle paylaşmadığı fikirlerini hayatının merkezine koyabilecek kadar büyüten kimseler varolacaktır,bazen fikirlere bile gerek duymadan seni sadece kişisel antipatileri nedeniyle düşman ilan edecek zayıf kişilikler de...Oscar Wilde diyor ki;'insanın bıraktığı her tesir bir düşman yaratır'...Lakin önemli olan mesele karşınızdaki düşmanın niteliğidir...akıllı,mert,savaşında çirkefe sapmayan bir düşmanın hayatınıza kazandırdığı olumlu şeyler bile olabilir ..hem böyle bir düşmanla savaşmak daha keyifli, kazanılan zafer daha anlamlı,yenilgiler daha öğretici olacaktır....kelimelerle savaşmak gerekir,düşüncelerle düşman haline bürünmek,savaşın asaletine uygun bir mertlikle...namertlerden dostta olmaz düşman da...savaş da ,barış gibi asil insanların ellerinde gerçek bir zafer olabilir ancak...dostunu seçtiğin gibi düşmanını da iyi seçmek gerekir,akılsız ve namert bir düşman hiçbir işe yaramaz.......
serdar ortaç ve hadise'nin birlikte söylediği, nefes albümünde yer alan bir şarkı.
puslu günlerde
geçtin aklımdan
sanki yalvardım
sen gel demiştin ardımdan.
dur! yalvarıyorsun
çıldırıyorsun
anlamıyorsun
bitecek bir gün diye
gelme
gitme,görme ,sevme hiç
düşme
benim düştüğüm gibibu aşka.
düşman oldum, pişman oldum,
seni sevdiğime, senin olduğuma bu gece
