bir nevi dört ayak üstüne düşmek. yırtmak, yırtmak gene yırtmak... 150 kere kalbi durup tekrardan hayata tutunmak kadar mühim belki de. önce kıymet bilmeli yaşamdaki güzellikleri bırakıp gitmemeye dair, akabinde uçaktaki yolculara dair iç geçirmek onlar adına minimal üzüntü hissetmek.
johanna ganthaler diye bir kadinla kocasi gecen sene atlantige hala bilinmeyen nedenlerle cakilan air france af447 ucusunu (31 mayis 2009), havaalanina cok gec geldikleri icin kacirdilar. bir sonraki gün uctular. avrupa´da su an bilemedigim bir merkeze indiler. o indikleri merkezden evleri olan italya´nin bolzano sehrine giderlerken kuffstein yakinlarinda kaza yaptilar(kazayi kuffstein yakinlarinda yaptiklarina göre tahminen ya frankfurt´a ya da münih´e inmislerdir-düsen ucak paris´e gidiyordu, baska yere inmis olsalar kuffstein´dan gecmezlerdi). johanna ganthaler olay yerinde öldü. kocasi cok agir yaralandi, ama kurtuldu. bu olay avrupa´da o zamanlar bütün gazetelerde yer aldi...cok enterasan bir "rastlantiydi"...eger rastlantiysa..
