bireysel anlamda, insanin yaratilisi geregi ben merkezciliyetciliginden dolayi kendini cok onemli sanmasi sanrilarindan bitanesidir. düsünüyorsan varsan varsin kardesim de, bunun dünyanin cok umrunda oldugunu mu saniyorsun peki. milyon yillardir hayat bir sekilde bizle ya da bizsiz akip gecmis, ondan bizim varligimiz sadece kendi yasadigimi 80 yillik simulasyon icinde bize anlamlidir.
Post truth çağı ile bu söz artık "inanıyorum öyleyse haklıyım"a evrildi maalesef. Artık düşünmeye bile gerek yok sonuçta. Düşünüp tartmadan, sırf duygu ve hislerine uyuyor diye inandığın bir saçmalık bile hakikat olarak görülüyor.
Biz gerçekte var mıyız ? Bu olanlar olsa olsa bir halüsinasyondan ibarettir. Görüşüne tepki olarak, düşünmek var olmayı gerektirir düşünüyorum o halde varım argümanını oluşturmuştur.
bu önermenin çoğu zaman alay konusu olmasının asıl sebebi gizli öncüllü bir tümdengelim olmasıdır. Bu yüzden hep saçma gelmiştir. Ama aslında açıklaması: "insanlar düşünen varlıklardır ve bu dünyada varlar, ben de düşünebildiğime göre ben de insanım ve varım." şeklindedir.
şüphe varlığı anlamak için kullanılan bir araçtır. her şeyden şüphe edilebilir ama şüphemden şüphe edemem. şüphe edemiyorsam şüphe edemediğim şey gerçektir.eğer düşüncemden şüphe edemiyorsam düşüncem gerçek o halde düşünüyorum öyleyse varım.
