dönmeyecek kişiyi çok özleyendir. onsuz yapamayandır. ama şöyle de bir gerçek vardır bi gün dönerse, döndüğünde beklediği pek değildir.
ben demedim oruç aruoba dedi.
bedenimiz kopsa da, ellerimiz, gözlerimiz birbirine değmese de son sözler edilse de, tek kelimenle aldın beni yine içine.. "dipteyim". bu sana kesinlikle son sözüm diyen kıza yine birşeyler söylettin, sana iyi misin dedim, seni merak ettim, yine gururumdan önceye koydum.. üzülseydin, hiç gitmezdin ki ben elini tutmak isterken. şimdi diplerde olsaydın, bana ihtiyaç duyardın, gurura değil. ne demiş, biz hiç beceremedik, sevmeyi de terketmeyi de. bu sefer oluyor sanki ha. ayrılıyoruz. ayrıldık. bitti. bi daha sen yoksun. çünkü artık ne yapsan, evleneceğim adam değilsin.
bekledim seni, 6 ay bekledik birbirimizi. keşke beklediğimize değecek kadar ağzımız kulaklarımıza varsaydı. keşke biraz normal olsaydın.. şimdi nasıl yeniden seveyim ben birini. hala senin göğüslerinin arasına burnumu dayamanın hayali geliyor gözlerimi kapattığımda. hala sen varsın korktuğumda yanımda. hala güvenerek başımı yaslamak istediğim sensin.. kollarında ağlamak istediğim. her şeyi unuturum, seni bile unuturum ama bu hislerimi nasıl durdururum?
insanı günaha sokandır beklemek, bir hayatı için için yakandır beklemek, beklemek ister bir musluktan damlamak için sırasını bekleyen su kadar olsun ister bir daha hiç dönmeyeceği bilinen kadar olsun, aynıdır çekene, ister yüzyıl bekle, ister bir an için beklemek zorunda kal, aynı ateştir bu, emin ol yakar...
kendi arzusu dışında ayrılanlar kanımca kavuşmayı hep dilerler. umut fakirin ekmeği, umut ederler. farklı onlarca düş kurarlar ilk karşılaşacakları an'a dair.
özlem duygusunu da bastırmayı iyi bilirler, öyle sık sık dile getirmezler. "sayılı gün çabuk geçer" sözü lüzumsuz bir teselli, "giden dönmez" sözü ise acımasız bir yaklaşımdır onlara göre. kimseye laf anlatmak istemezler.
kimileri saplantı olarak adlandırsa da bu tavrını, bilmezler belki de budur onun ayakta durma kaynağı.
her geçen gün körelmez ümitleri, her yeni güne "ya bugün dönerse" diye başlamazlar da aynı zamanda.
beklemek anladığımızdan farklı manalar içerebilir onlara göre. özlemdir, hasrettir, bilinmeyene duyulan merak, unutmamak için çabalamak, hatırlamak için daha çok gayret göstermektir. beklemek onlar için olması gerekendir. görev değil içten gelendir.
vazgeçerlerse bir gün, onun haline üzülenler sanarlar ki umudu tükendi, boşa kürek çektiğini anladı; halbuki vazgeçerse bir gün, kimse bilmez ki o gün düşlemekten vazgeçti, kendisi bir daha dönmemek üzere bir hayali terk etti.
bazen beklemek sonuç verir.. ama beklenen geldiğinde birşeyler bitmiş ve beklemenin boşa olduğunu görür insan. engeller vardır. belki de beklerken yapılan hatadır, geri dönüşü yoktur..
kaçmak... yaşamın basitliğini gidermek biraz da... Hep öteye devretmek, hatta en çok içinde olduğunu sandığı, ama ulaşamayacak kadar uzakta bıraktıklarını yakalamak. Bir daha asla geri dönemeyecek korkusuyla yaşarken, sığınacak liman aramak.
içindeki acıyı taşımakta zorlandığını hissettiğinde insan, Durup dururken ortadan kaybolan, kayıpların peşinden gidip, Günün birinde, başka bir rastlantıyla yine gelecekmiş gibi, kendi yaptığı hayal tablolarında varolmak isteğidir. Yaşamak gibi yeniden.... tutunacak bir daldır belki.
dönmeyecek birini bekleyenler, dönmeyecek şahısları kendilerinden daha çok sevenlerdir vazgeçmeksizin, deliler gibi, kavuşamamanın verdiği tüm hasret birikintileri içinde...dönmeyecek birini bekleyenler, senelerini adarlar dönmeyecek olanlara son bir kez onları görebilmek adına bile...
dönmeyecek birini bekleyenler, kendilerinin bile anlayamadığı bir aşk zincirinde kendi hayalleriyle dolup taşarlar. ağlaya ağlaya mutlu olabilmesini de öğrenirler. ağlamak hangi insana mutluluk verebilir ki? gözyaşlarını silecek olan dönmeyecek kişilerin dönmeyeceği gerçeğiyle yüzleşmek bile bekleyenleri bekledikleri yoldan asla geri döndüremez. bekleyenleri dinlemek beklemeyenlerin harcı değildir, olamaz da. bekleyenleri bekleyenler dinledikçe, bekleyenler başka bekleyenlerin sözcüklerinde dönmeyecek birilerinin umut dolu hayalleriyle yaşamaya devam ederler. ***
henüz dönmeyeceğine kalbini inandıramamış insanlardır. akılla gönülün yolları ayrılırken tekrar aklın yolunca birleşene kadar döneceğine inanıp dönmeyeceğpini bilerek bekleyeceklerdir.
''bana aşkı veren sendin sonra alıp giden sendin..'' dizelerini hatırlayanlardır.. bekledikleri kişiler, hem sevdirirler kendilerini, gönül bahçenizde taht kurarlar hem de gün gelir benden bukadar diyerek giderler. nasıl unutulur ki? nasıl beklenmez? hayatını yok pahasına sayıp deli gibi severken, engelleri yok etmeye çalışırken, sevdiklerine koşarken?
malesef kendilerinden ödün verenlerdir. evet giden asla gelmez, gelse de hiçbir şey aynı kalmaz ama beklemeye devam edeceklerdir. kimseyi dinlemeden, sadece kalbinin yönettiği şekilde.
