kocaman, dolu dolu bir ömür görüyorum. hatalarıyla, doğrularıyla, pişmanlık ve vicdan rahatlıklarıyla dolu bir ömür. geçmiş belli de, gelecek karanlık be sözlük.
ne beklediklerim gelmiş...ne gelenler beklemeye değmiş...ben ne gidebilmişim, ne de kök salmışım... hala aynı yaşamaya, devam etmeye calisiyorum...hic olmazsa bazen umut dolu...hala, bazen.
Acısıyla, tatlısıyla yaşadıklarımı görüyorum. Hiç birinden pişmanlık duymadım. Hayat bana bunu öğretti. Ama son golünü saymazsak tabii. Verdiğim doğru kararlar, özellikle yanlış kararlar, mutluluklar, mutsuzluklar, gözyaşları, kahkahalar ve çok büyük, içimde hiç bitmeyecek, benimle ölene kadar gidecek, sonunun mutlu bitmesini istediğim ama yarım kalan bir aşk bıraktığımı görüyorum.
kurduğum hayalleri görüyorum, bir çoğunu ben bile unutmuşken takip etmişler beni, iyi görünüyorlar, sonra umutlarımı görüyorum hepsi sağlam hem de hiçbiri kırılmamış, hatalarım da ordalar, tam yanında duruyolar pişmanlıklarımın, hepsi bu değil tabi mutluluklarım mesela, onlar da ordalar, sadece biraz azınlıktalar sayıca, ne önemi varki, ordalar işte, hüzünlerim de var tabi onlar biraz kalabalıklar; herzaman olmasa da bazen de seni görüyorum, ne hayallerimin ne de umutlarımın içindesin, pişmanlıklarımın arasında da yoksun, mutluluklarımdan biri hiç değilsin, hepsinden birazsın sen, hepsinden bir parça, en büyük parçan özlemlerimin arasında duruyor, yok yok anladım dönüp bakmamak gerek arkaya...
