gördüğü, duyduğu, yaşadığı, hissettiği her şeyi, tek bir insana mal eden şahısların, kimi insanlar üzerinde uyandırdığı karşı konulmaz etki. ben mesela her sike 'umut sarıkaya tipi...' diyen adamlardan nefret eder hale geldim. adama bir sıkıntımdan bahsediyorum, 'heeaaa umut sarıkaya tipi sıkıntı bu' diyor, bir sevincimden söz ediyorum 'ahaaa umut sarıkaya tipi sevinç bu' diyor, bir anımı anlatıyorum 'aaa umut sarıkaya tipi anı bu' diyor, tam sen ne diyon yarram, bi siktir git hayatımdan diyecek oluyorum, umut sarıkaya tipi bir yarrak bulup geliyor bir yerden. hayır umut sarıkaya iyi bir abimizdir, sever sayarız, takip de ederiz, her türlü ortamda da savunuruz. mesele o değil, mesele hayattaki her şeyi birilerine mal eden ve benzer şeyleri yaşamış diğer insanları da özentilikle, taklitçilikle (farkına varmadan) itham eden bu gereksiz tiplerdedir.
umut sarıkaya tespitleri yüzünden sıkıntıdan bahsedememe durumudur. geçenlerde güzel kız binmeyen otobüsle ilgili bir başlık açmamla birlikte bir tane denyo altına patlattı: "aha umut sarıkaya dediydi". e gerizekalı bu konuları umut sarıkaya zaten hayattan alıyor bunlardan bahsetmek için sadece umut sarıkaya mı olmak gerekiyor, bizim bir hayatımız, kararlarımız, sıkıntılarımız yok mu? sadece umut sarıkaya'nın dediği sıkıntılar mı taklit ediliyor?
