evde otururken öğle ezanının yaklaştığını farkedersiniz ve abdest alınıp hazırlıklar tamamlanılır. daha sonra evden çıkarsınız, kapıyı kilitlersiniz. sonrasında fakirlikten ötürü binada asansör olmamasından kaynaklanan bir halin neticesi sonucu merdivenlere yönelirsiniz..
indikçe inersiniz ama bi bitmez kodumun merdivenleri. siz ahenkle merdivenleri inerken aynı zamanda sıcaktan dolayı gömleğinizin birkaç düğmesini açmaya başlamışsınızdır.
fakat o da ne? alt komşunun kızı açık olan kapıya dayanmış, yarı çıplak şekilde sadece külot ve sütyen sizi beklemektedir. cumaya gitme saatinizi bilmektedir ve sizi dinden çıkarmak için çabalamaktadır bu afeti devran.
amma ve lakin sizin vücudunuz o esnada beyniniz değil tamamen alttaki malzeme tarafından yönetilmekte olduğundan hiçbir şey düşünemezsiniz ve kıza saldırma planlarına girişip cuma namazını tamamen aklınızdan çıkartırsınız..
işte tam bu anda komşu kızından gelen göz kırpma hareketi sizi daha da azdırır ve çadırı dikersiniz.
kıza yaklaşıp "nasılsın burcu?" demişsinizdir bile farkında olmadan. "iyiyim sen nasılsın canım?"
"bende iyiyim evde kimse var mı?"
"hayır yok istersen gelebilirsin"
"e tamam geleyim o zaman" derken yüzde hafif bir sırıtma vardır.
içeri geçersiniz ve kız size hafiften yavşamaya başlar. tam bu noktaya dikkat çekmek istiyorum. ezanın başlamasıyla birlikte içinizde oluşan iman gücünün muhteşem etkisiylle kıza bir osmanlı tokadı çakarsınız ve "ben senin gibi bir aciz ile zinaya girişecek değilim. sen yoldan çıkmış bir münafıksın. doğru yolu bulman için fazla vaktin yoktur ey faişe!" diyerek kapıyı çarpar doğru camiye koşarsınız.
