bir cumartesi gecesi ben evdeyim ve canım sıkılıyor.
zannımca aklıma takılan şeyler üzerine düşünme vaktinin geldiğinin habercisi bir durumdayım. akabinde de yaptığım ve yapacağım şeylerin daha anlamlı hale geleceğini düşünüyorum...
yeni mezun, genç, orta üst gelirli, az çok okumuş kesimin kabusu. aman sakın kırıp dizini oturma evde ölürsün mazallah.
geçen cumartesi gecesi evde oturmadık. asmalımescid'e gittik. çoğu rezervasyon almayan barların birinde yer bulabilmek için yarım saat ayakta ve tek şerit akan insan trafiğinde sürtüne sürtüne bekledik. sigara yasağından dolayı bir iç mekana razı olsak da onca kalabalıktan sonra bomboş, loş aydınlatmalı ve dışarı ulaşsın diye patlayan müzik yüzünden kendimizi tekrar dışarı attık. yine bir süre 15 santim genişliğindeki yoldan akan insan trafiğinde, binlerce pardon eşliğinde yer aradık. sekiz kişi olarak 4 kişilik bir masada kucak kucağa yer bulabildik. (garson sağolsun içkilerimize bile karıştı "aman hem dışarıda otur, hem ucuz bişiler iç olmaz" diye.) bir süre sonra sıkışıklığa ve insan seline dayanamayarak nevizade'ye gitmeye kalktık. aynı hengamede kalabalığı yararak bu kez nevizade'de yer aramaya başladık. bir süre de nevizade'nin insan selinden nasibimizi aldık. (ama ne sel, gerçekten yürünmüyor) burada 8 kişi 8 kişilik masa bulduğumuza şükredip popomuzun üstüne oturduk. alkol alımımız çevresel etkenlerden rahatsız olmayacak düzeye geldiğinde gece klübü havasında bir yere gittik. dans etmek mecburi zira oturcak yer yok. (boş yer değil, oturacak yer) tanıdığımız, tanımadığımız herkesle halk otobüsü tadında yekvücut olup kolları ve bacakları hareket ettirmeden dans etmeye gayret ettik. saat 3 civarı ıslak hamburgerin kalmadığı bambi'de tıkınıp evlere döndük.
iz bıraktığım mekanlardaki kalabalık dua etsin ki arkadaş grubu gayet eğlenceliydi yoksa üzerlerine kusardım.
yollarda yürünmeyecek düzeyde kalabalıktan, barzo garsonlardan, oturacak yer bulunmayan mekanlardan, yapış yapış dibine kadar heterojen, kozmopolit kalabalıktan, elleri kolları hareket ettirtmeyecek, külünü rahat rahat silkeletmeyecek kalabalıktan (kalabalıktaaaan) eksik kaldığı için evde isilik çıkaranlar varsa allah onlara da akıl fikir versin.
ha bana "bebeim ben öyle klüplere giderim ki sen tuvaletinde ellerini yıkamaya bile layık insan değilsin, elitim ülen ben" dersen önünde saygıyla eğilirim.
ruh ihtiyaç duymuş ki çıkılmamıştır. bazen sakinlik en büyük eğlenceden daha ziyade rahatlatır ruhu. tavana bakmak iyidir bazen, hele ki ertesi gun erken kalkacağınızı bilmeden, gözünüz bir yandan saate takılmadan bakmak.
