unesco tarafından 100. dünya mirası seçilen bursanın en güzel tarihi köylerinde ahududu, gözleme ve bir çok el işlemesiyle ün kazanmış tarih kokan bir yer.
Bi bursali olarak gidilesi bi yer oldugunu soyleyim ama kurt oldugu konusu yalan degil gerci onlar heryerde ama bir kere de olsa gidin derim.
Bursa da bi semt.
evimiz cumalıkızık köyüne arabayla 10 dk mesafede. o kadar dibimizde. ama 2002 yılında annemlerle bir haftasonu gezmeye gittiğimizde orada yediğim gözlemeden öyle bi zehirlenmiştim ki, o gün bugündür asla gitmedim. evet bazen eve gelirken minibüslere biniyorum mesela, nedense ve nedense beni eve götürdüğü halde cumalıkızık minibüslerine binmem. diğer alternatifleri bekliyorum.
öylesine yerleşmiş bilinç altıma bu olay. gidenlere afiyet olsun tabi.
kendi güzel, insanı kendinden güzel bir bursa köyüdür. cin çıkmazı beni çok heyecanlandırmıştı ama çok başka, savaş zamanından kalma bir hikâyesi vardır.
Gezerken arkadaşıma, "ah şöyle bir yerde yaşasam yaşlanır mıydım acaba?" diye sordum. bir amca "ne yapacaksın burada yaşayıp böceklerle?" demişti. anlatamamıştım derdimi pek tabii. https://galeri.uludagsozluk.com/r/1052313/+
bursada ağırlandığım sırada kahvaltıya götürüldüğüm bir köy. açık hava avmsi gibi görünmesini saymazsak köy gayet güzel ve tarihi bir köy. kahvaltı ise istanbulda 12 liraya satılan kahvaltı tabaklarından daha vasat ama nerdeyse üç katı hesap geliyor masaya.
Uludag'in eteklerinde olmasindan mutevellit cok soguk oluyor.sadece guzel havalarda gezilebilinir.ve köy kahvaltisi degil daha cok alalade kahvalti yemis hissiyle karsilasabilirsiniz.
ya memlekette ne cumalıkızıklar var da ilgilenilmiyor ve maalesef hızla betonlaşıyorlar.
misal benim köyüm. daha doğrusu anamın köyü.
şahane ve çeşit çeşit mimariye sahip kerpiç evler vardı. şimdi bir tane yok, bir tane.
