"Ateyist" işyerlerinin bile gevşemesine sebebiyet veren huzur. O gün takım elbiseler bir kenara atılır, abartmamak kaydıyla sportif, rahat giysilerle ofise gidilir. Öğleden sonra da işe değil dedikoduya ayrılır.
ahmet haşim (bize göre, 1928) şöyle anlatır: 'güneşin batacağı ve beni cumadan kurtaracağı saate kadar geçireceğim zaman, gözüme, ayaklarımla çıkacağım sarp bir dağ tepesi gibi göründü (...) cuma günü! ölüm günü! zevkin nerede?'.
