bu gece yarısı itibarıyle sözlükte 7. yılımı doldurmuş olacağım. fikrin hür ifadesi ve insanların porselen maskelerini anlatabilmek adına belki gereğinden fazla, belki absürd kaçan bir dille yazdım. bazen güldünüz, bazen kızdınız, bazen de şöyle bir ortamda dahi düşmanlık besleyen kişilere dönüştünüz.
bilinçaltının insanın herhangi bir organı gibi olduğunu, mevcut davranışlarımızın çoğunun kaynağının burası olduğunu sözlüğe uygun olduğunu düşündüğüm bir lisanla anlatmaya çalıştım. kendime astronomiyi halkın dilinde halka anlatmaya çalışan carl sagan'ın, psikanaliz görüşleri ile insanoğlunun tüm anlamsızlığını ortadan kaldıran sigmund freud'un, "insanoğlunun yapabileceği her şeyi yazmak mübahtır" diyen marquis de sade'ın ve tüm hor görülmelerine, delice alay edilmesine rağmen starlığından taviz vermeyen özgüveniyle erol büyükburç ve çok sevdiğim izzet altınmeşe'nin yolunu seçtiğim için beni bağışlayın.
bir daha yazmayacağım ve bir halef bırakmıyorum. benim gibi yazanlar olacak, ben aslında o'yum diyenler çıkacak ve sizi skype'ta falan soyunmaya davet edecekler. inanıp soyunursanız iyi olur. gençler adımla nasiplenirler en azından. hepsi ayrı ayrı mutluluk.
tüm yaşam amacım dünyayı bulduğum halinden daha iyi bırakmak. bunu ne bir kadının şehvetli dokunuşuna, ne paranın büyüsüne, ne gücün sarhoşluğuna ne de bir avuç antepfıstığına değişmem. artık sizi en mutlu anınızla hatırlayıp bu gece yarısı bir yıldız gibi kayıyorum.
+ aslında yıldızlar kaymaz crouch'a..
- öyle bir kayar ki..
