güzel insan. yazarlığını bilemem, pek okumadım. ancak insanlığı konusunda çok yorum yapabilirim. tanışalı pek uzun vakit olmadı. lakin sevecenliğini her türlü yansıtır bu arkadaş. pozitif elektrik saçar etrafına. insanları sever. hiç istememesine rağmen sırf bir insanı kırmamak için condom şarkısını bile çalar radyoda. siz anlayın ne derece insan sevgisiyle dolu olduğunu. saygı, sevgi, esenlik dilekleriyle...
not: insan kelimesi iyi anlamda kullanılmıştır. kendisinin bildiği anlamda değildir. **
sevgilisine turşu ısmarlayan erkekler hakkında hiçbir bilgisi olmayan cahil yazar olmasının dışında sevgi pötürcüğü yanakları mıncırılası insan. kocaman bir hıh gönderiyorum kendisine burdan.
ilk adana depreminde yara almıstır, hafif. kücüktür daha, anlamamıstır hic biseyi, kapının sert carpması sanmıstır televizyonda en sevdigi dizisini izlerken. 3 gun arabada kalması oyundur o ve kardesi icin, gelecege donus serisi...
ailenin verdigi karar uzerine duzceye tasınır, arkadaslarından ayrılmak oyle zordur ki onun icin, hala oyunken her sey. yeni odasının her yerine eski arkadaslarının fotograflarını asmıstır gelin. ama baba izin vermez buna, "yapma boyle kızım, burda yeni arkadaslar edinmen lazım" der. denilen yapılır, ve ali'yle irem girmiştir artık hayatına. o 2 sene o kadar guzel gecmiştir ki, cocuklugum dedigi tum anıları orda yasamıstır corpse.
derken, 17 agustos. ilk karabasan, ilk korku...orta hasarlı eve ilk bakıs. ceset kokusunu ilk duyus, ilk kez bagırıs " sesimi duyan var mı" diye, ilk aglayıs arkadasların kurtarılmasını beklerken...
cadırda kalmaya baslamıstır sonra. araba brandası, guneslik ve semsiyeyle yapılmıs cadırda...zamanla topragın sogugunada alısır, boceklere de, tuvalaetin olmayısına da... elinde kase yemek arabasını beklerken, haline sukreder yine de, tek olmadıgı icin.
derken mevsim kotulesir. banyo yapmak icin gunduzden dısarı koydukları sular ısınmamaya baslar once, sonra yagmurlar, alabildigine, delicesine yagmurlar... kac gece su basar cadırı, kac gece yıkılır hatırlamaz bile... ona da alısır sonra, hayattayım der...
mevsim son kozlarını oynar burda. kar baslar. cadırı ayakta tutmak ilk hedefi degildir artık, ısınmak ister sadece, o sogukta, o ayazda sadece ısınmak...
cogu arkadasının ailesi pes eder, hasarlı da olsa girerler evlerine, soguktan. o kadar da yalvarır oysa ki geri gelin diye.
son yıkım, son darbe zanneder corpse bugunu. 12 kasımdır tarih.ceset kokusundan maskeyle dolasma... benim sokagım, benim evim dedigin yerlerde enkazlar, enkazların altında arkadasların, tanıdıkların, ogretmenin... son bir umut yardım etme cabası, son bi tası da kaldırma, karsına cıkan matem... enkaz altından cıkan yangınları sondurme telası...
daha 13 yasında karsılasılan tum bu felaketler... baba da karar verir, dedenin yanına gondermeyi onları.iki kardes dedenin yanında gecirmeye baslar depremden sonraki ilk aylarını. 10 yasındaki kardesini iyi tutmanın derdinde kendini es gecer corpse. sonra aile bu konuya el atar ve tedaviler baslar.
evet artık, duzeldim, bitti her sey diye dusunmeye baslamıstır coktan.cocuklugu atamadıgı da burdan bellidir zaten. sonra lise 1'de okulun munazara takımına girer corpse. finallerde yarısmak icin antalya'ya giderler. tum aile, tum sınıf.
konu birlikteliktir. corpse'un durumundan dolayı deprem konusuna girmeme kararı alır grup, ve konusmalar baslar, her sey mukemmeldir, ta ki kapanıs konusmalarına kadar. karsı takımdan kız kalkar ayaga ve slayt gosterileri baslar. corpse bakmaz once, kafasını cevirdiginde gordugu ilk seyse kendi evidir, yıkılmıs halde! turk filmi gibidir, gercegin ta kendisidir hatta, seyirciler arasındaki ailesini direk arka tarafa alırlar, corpse gitmez, dagılmıstır, nefes alamaz ama yine de gitmez...
son konusmayı yapmak uzere sahneye cıkar. elindeki kagıtları yırtar once. ilk cumlesiyse su olur:
" ben bir depremzedeyim, ve ilk gordugunuz evde benim evimdi..."
herkes donar bir sure, derin bir nefes alır corps, delercesine cigerlerini, ve su siire baslar;
evimiz vardı yok
kapımız vardı yok
kapımız yok
bacamız yok
kar yağıyor üstümüze
üşüyoruz çoluk çocuk
sesimizi duyan gelsin
gelip bize bir el versin
allah'ını seven gelsin
yaklasık 15 dakika sonra son cumlesini soyleyebilmiştir ancak, yutkunmaktan, aglamaktan, ayakta durmaya calısmaktan...
o gun anlar, hic bir zaman o yara gitmez, bir sekilde, her ne kadar unutmak istesende o yine bir sekilde cıkacaktır karsına. sil bastan olamaz bunda, ah keske olsa...
her deprem baslıgını gordugunde salya sumuk aglamaktan bıkmıstır zira, her haberde yureginin agzına gelmesine dayanamaz artık. su an istanbul'da her an yaklasan depremi bekler sadece, korkarak, acı cekerek...
korkusu ölüm degildir kesinlikle. yalnızlık... ailesi 14 saat uzaktayken, en yakın akrabasıyla arasında 4 saat varken, su asık oldugu sehirde tek basına kalmaktır korkusu, depremden sonra. binanın onunde tek basına kendine gelmeye ugrasmaktır, dısarıda bekleyenin olmadıgını bilerek enkazda kalmaktır korkusu...
korkar corpsebride, hem de deli gibi, hic olmadıgı kadar, kanatırcasına...
kameralara üstü cıplak yatakta yatar iken yakalanmıs sahıstır kendileri. ayrıca odada pencere kenarında sigarasını tutturen baska bir gencin oldugu gercegi yadsınamaz ölcüdedir. noluyoruz lan, ne iş?
"nickaltıma yaz yaz artık hadi yaz hıh" diye diye başımın etini yiyen yazar.*
zirvede sıkıntıdan patlamasını son anda engellediğim için mutluyum, gururluyum.
bundan sonraki zirvelerde yanında şebnem ferah cd'si getirip çalınmadığında hepimizi dövecekmiş gibi bir ruh hali sezinledim kendisinden, bilemiyorum artık.*
kısacası kanlı, perili bir gelin işte.*
dif adlı asırı kolay dersi üstten alarak bir sonraki donemin kredi sayısını azaltma planı yapan, buna mütakıp yan bransından* ekstra ders alma hayalleriyle yanıp tutusan alternatifsiz corpse bride'dır kendileri.
aslinda tatli ve sebo kelimeleri onu tanimlamaya yeter de artar bile. gozleri isil isil parliyor, yuzunde guller aciyor. hayatimda onun kadar seker, hayat dolu bir kisi gordugumu sanmiyorum *.
ve kendisine "yenmek ister misin?" demek istiyorum.* ama oyle bakmayin, o bana limonlu dondurmasini gosterip oyle sordu.*
t bag ile beni güzel bir i$letmi$ 4.nesil yazardır. fakat kendilerine burdan hatirlarmak isterim ki: intikam soguk yenen bir yemektir. bu arada sana bi telefon alicam : )
(bkz: yersen)
canım topraam. ukranyanın bağrından kopup gelmiş benim gibi bu kişi. iki manalı göz bir yüze bu kadar yakışır ancak, yüzünden gülücükler eksik olmayacak insan. istese sistem mühendisi bile olabilecek nevi sahsina munasır güzellik. **
her daim karşılaşıyoruz ama her zaman iki yabancı oluyoruz birbirimize. sebnem ferah hastalığı ile onu tanımaya başladım sonra bir baktım ki içerlerde biryerlerde sıcak kanlı oluşu ve sevimliliği ile kıpır kıpır dolanıyordu. aldım onu içeriye cik cik diye istek yapsın eğlendirsin diye. iyiki de onu dışarıda biryerlerde bırakmadım. şimdi sana bir sözümü tutuyorum ama senden de bir söz istiyorum; hayatta hep mutlu ol ve etrafına gülücükler saç.
