Korkarak yaşamak, daha doğrusu yaşayamamak. Insan bir kere ölür ve eninde sonunda olacak o zaten. Daha ne kadar eve tıkılıp kalacaksınız. Tedbirli ve dikkatli olarak ama korkmadan hayata devam ediniz.
Geçen sene mart ayı gibi, bir arkadaşımla en son korona virüsten çok korktuğuna dair mesajlaşmıştık.
1 hafta sonra arkadaşımı kalp krizinden kaybettim.
Gencecik bir kadındı.
Sözün özü, her an her şey olabilir, korkarak yaşanmıyor. Ne coronadan, ne de başka bir şeyden...
Geleni yaşamak gerek.
Cehaletin erdem sayılması şüphesiz. Artık toplum için erdemli olan şeylerin özüne baktığımızda cehaletle karşılaşmaktayız. Toplumun "normal" algısı ne yazık ki erdemden uzak.
