bir zamanlar farkında olmadan içinde bulunduğum şey. lise 3 de okuldan ayrılıp başka bir okula gitmiştim ve hiç ısınamamıştım ayrıca ailevi sorunlarım vardı çok şiddetliydi fena halde şaftım kaymıştı ve tek başıma takılmıştım 2 ay falan. artık bir süre sonra arkadaş edindiğimde sınıftan bir kaç kız bana ya biz seni yanlış tanımışız kimseye pas vermeyen ukala cool takılan biri sanıyorduk seni ama değilmişsin demişlerdi ve sevineyim mi üzüleyim mi şaşıp kalmıştım.
Benim de dahil olduğum tiptir. En güzel, en ulaşılmaz kıza ulaşma şansınız vardır. Bölümdeki kekoların bu kızlara ulaşma şansı sıfıdı mesela. Ben hastalıktan ve vücutça çekici olmadığımdan kaybettim herhalde.
yalnız kalmak istediği sürece bunu bozmaya çalışanlar çıkar. mücadele bu işin fıtratındandır. ve asıl mücadele kendi kendine yapılandır.
ukala sanılırsın, soğuk diye bahsederler, insanlar seni merak eder ama uzaktan inceler. ve eğer psikolojik gelişimini ilerlettiysen yani kendinle yüzleşmeyi bilen bir insansan; kızlar seni fark ettiğinde ateş görmüş pervaneye dönerler. işin en büyük sıkıntısı budur, yalnız kalmak için çabalamaya kalkarsın. ama bu sefer de insanlar "beni kırıyorsun" der. insanlar seni değiştirmek için kendine bağlamaya çalışır. her fırsatta sevdiğini belirtir ve gitmek istediğin zaman önüne duygulardan bir set çeker. eğer insanların sensiz de yaşayabileceğinin bilincindeysen parçala ve geç o seti, üstünden atlamanın bir yolu yok bunu bil.
ve eğer yalnızlıktan pişman olacaksan bu yola hiç girme çünkü duyguların geri dönüşü olmaz.
Cool olmayı kendini beğenmişlik gibi anlayıp, herkesi küçük görüp, aşağılayıp ben coolum falan filan gibi yorumlarsa vay haline. Yalnızlığın bile tadına varamaz.
Herkese pas verip gavatlık yapandan daha iyidir. yalnızlığı kaderi değil seçimidir. ya saygı duyarsın ya da peşini bırakırsın. cool diye etiket takmaya gerek yok.
