"pehey, ben yılların bilgisayarcısıyım oğlum, nelerini gördük biz" gibisinden hava atıp karizma yaratmak isteyenlerin bilgisayar muhabbeti açıldığında ilk bahsettiği teknoloji şeysi.
memlekette vakti zamanında commodore 64'ü olduğunu söyleyenlerin sayısı, commodore'un tüm dünyadaki satışlarının 4 katı.
benim çocukluğumda biz kil tabletlere yazıp çiziyorduk. parası olan ceylan derisi ya da papirüs kağıdı kullanıyordu. hah oldu mu şimdi.
sinirlendim yine.
eskiler bilir; yanında bi kitap verilirdi, içinde ufak program kodları yer alırdı.
bi zar oyunu vardı, programın kodlarını aynen yazıp çalıştıramamıştım bi türlü.*
ayrıca bilgisayarcıya gidip, oyun kataloglarından oyunlar seçip, 1 saat sonra* tekrar uğrayıp, teyp kasedi elde heyecanla eve gelip "loading..." yazısını görmeyi, kafa ayarı yapmayı, hepsini
ne olduğunu yaşım gelince babam kömürlüğe indirip göstermişti.Öyle bir makineymişki şimdilerde ben visual basic ile uğraşıyorum babam basicin kodlarını söyleyince şaşırıp kaldım.
ne diyim babam demekki işi ozamandan sıkı tutsaymış şimdiye bilgisayar programcısı olurmuş.
nisan 2010'da kurulan commodore usa adlı yeni bir şirket efsane bilgisayarı unutamayanlar için yeniden piyasaya çıkaracağını açıkladı.
fiyatı ise tartışma konusu, nostaljik olduğu için biraz el yakacağa benziyor. piyasaya çıktığı an takip edilesidir. çocukluğumun güzel bir hatırasını almış gibi olacağım.
6 yaşında falandım.ablam da 9 falan.soğuk bi kasım yada aralık akşamı babam elinde bunla girmişti eve.biz akşam 9-10 gibi uykudan bayılınca peder sabaha kadar ghost and gobblins oynardı.oynarmış.çubuk kraker tadındaki joystick'le...hayatıma bi şekilde bulaştığı için çok teşekkür ettiğim oyun konsolu.daha da fazlası.
edit:sahibinden'de 50-60 adet oyunuyla beraber ortalama 200 liraya bulunabilen.ben aldım siz de alın.
oğlum bak bu kaset eskiden teyp kasediydi aynı zamanda benim bilgisayarıma oyunlar bu kasetle yüklenirdi, kasedi takıp play'e basardın, "load return" yazıp return'e (o zaman daha enter çıkmamış return var) basardın, kaset dönerken bir yandan küçük bir tornavidayla kafa ayarı yapardın ve şanslıysan oyun açılırdı.
bak oğlum buna biz kağıt disket derdik, tam adı beş çeyrek diskettir, ve inanmayacaksın bu hayvan gibi disket tam 720 kilobayttır. 720 kilobaytlık bir diskette ise 15-20 oyun bulunabilir.
80 lerin sonunda ilk okuldayken oyun dünyasına adım atmamı sağlayan efsane klavye.
Bir Wizard Of War, olimpiyatlar, barbarians gibi oyunları düşününce tam göğsümün ortasına bir ağrı saplanan, her düşündüğümde duygulandığım ilk teknolojik oyuncağımdı.
Kendisini kaybetmem çok acı olmuştu; ilkokul yıllarımdan lisenin ilk yılları da dahil zaman zaman oynamadığım daha sonra özleyerek tekrar kurup oyunlara daldığım commodore 64 üm bir gün ansızın simsiyah ekran görüntüsüne bürünmüştü. Ne yaptıysam bir daha onu hayata döndüremedim.
O zamanlar bir kaç bilgisayarcıya götürdüğümde yüzüme acıyarak biraz da küçümseyerek bakıp bunların yedek parçası artık yok bulamazsın bunların modası kalmadı diyerek en büyük hakareti etmişdi. O bilgisayarcı ki o güne kadar yediği ekmeğin çoğu commodore 64 lerdendi. Artık onları beğenmez olmuştu. Yine de şansımı denedim bir kaç yere götürdüm, en son bir yer yaşama döndürme şansının az olduğunu çipinin yandığını istanbul dan getirtmeye çalışacağını söylemişti.
Ben hayatımda ilk defa çip diye bir şeyle tanışmıştım çip niye yansın, niye bozulsun diye bir kaç gün düşündüm. Neyse bekleyişim acı acı çalan telefon sesiyle son bulmuştu. Çip bulamamışlardı, gittim ve commodore umu aldım ve onu istemeyerekde olsa gözümden uzak bir yere kaldırdım.
Evet, kaldırdım, atmadım. Hala kıyamıyorum atmaya. Teyb i, o büyük kare disketlerini çalıştıran disket çalarını ve bütün oyunlarımı saklıyorum. Arada internet sitelerine bakıyorum aynı model bulabilir miyim diye 2. el falan ama güvenemiyorum onlara da ve benim commodore umun yerini tutmayacağını biliyorum.
Playstationlar, bilgisayar oyunları, nintendo wii hala oyun dünyasıyla haşır neşirim. Ama şöyle bir geriye dönüp baktığımda hiçbiri commodore un yerini tutmuyor hala olsa hala oynarım.
Ah bi de joystickler vardı vay arkadaş yine duygulandım, üzüldüm.
Babamla dayım tatilde sabahlara kadar oynarmış. tabi ben küçüğüm o zamanlar beni uyuttuktan sonra oynarlarmış. ben sonra çaktım bu olayı. bir gün beni de dahil ettiler aralarına ama o çocukluk ateşiyle joystick'i kırdığım için fazla uzun sürmedi aralarında barınmam. * sonraları tabi tamamen sahiplendim dönemin oyun konsolunu. büyümüştüm çünkü. * tabi benim saltanat dayımın atari alması ile sona erdi. tam ona da yetişmişken segalar, yeni model atariler ve playstation derken dayım hep benden bir adım öndeydi. şimdilerde "yiğen gel bi format at şu bilgisayara" diyor. acısını çıkartıyorum o zamanların. *
bir zamanlar uğur mumcu' nun bile kullandığı, geçtiğimiz günlerde müzede sergilenmek amacı ile eşi tarafından bağışlanan güzide makina. 1984' den ölümüne kadar c64 kullanmış. onu bir kez daha sevdim bak şimdi. * https://galeri.uludagsozluk.com/r/228068/+
steve jobs'un ilk icatlarından biridir. Favori oyunu pacman'dir. Sonrasında icat edilenine amiga derler. Bir ton para verilip alınmış, heves kaçtıktan sonra bodruma çürümeye terkedilmiş; bazılarına göre kişisel bilgisayar, bazılarına göre oyun konsoludur.
(bkz: buralar eskiden dutluktu)
bu alette oynadığım bi boulder dash oyununun verdiği tadı, şimdilerde torrentle çektiğim, 10-15 gb boyutundaki oyunlar vermez amk. ne yıllardı be! bi kere hedeflerimiz, ulaşabileceğimiz eğlence kaynakları küçüktü.
çocukluğumuzun en güzel yılları, baharıydı.
okuldan eve gelir hemen makineyi açardım. o sırada mutfaktan annem görürdü beni. kızardı ilk önce... sonra bi anlaşma yapardık. o bana "1 saat ders çalış, git sonra oyununu oynarsın" falan derdi normalde günlük ders çalışan bi çocuktum bu alet eve girene kadar. ama onunla tanıştıktan sonra o ders çalışarak "heba ettiğim" 1 saat bana bir ömür gibi gelirdi. özledim lan bu aleti.
99 depremine kadar hala bendeydi ama o deprem sırasında bayağı bi kargaşa olmuştu evde (eee avcılardaydık olsun o kadar, depremin merkez üssü gibiydi siktimin semti) devrilen dolaplar vitrinler falan... depremden sonra bi toparlanma sürecinde sanırım annem çöpe attı. kayboldu gitti. anasını satayım böyle hayatın.
not: biraz küfürlü (samimi diyelim biz ona) bi entry yazmışım ama commodore'un hatrına silik entry çöplüğüme katılmaması dileğiyle...
tüm zamanların en çok satan kişisel bilgisayar (pc) modelidir.
bir adet "commodore 64 basic v2" bilgisayar sahibiyim. bu müthiş icadı, 1988 yılında edindim ve bu hususta kendimi çok şanslı hissediyorum.
yeni nesile kafa ayarı, teyp kasedinden oyun oynama, basic dilini, bazooka bill ve barbarian oyunlarını sorsak mal gibi kalırlar. yeni nesil sana sesleniyorum! senin oynadığın o müthiş grafikli, yüksek çözünürlüklü oyunlardan aldığın zevkin en az 10 katını 8 bitlik o oyunlardan alıyorduk biz. neden? çünkü devreye hayal gücü giriyor. sen oturmuş crytek firmasını eleştiriyorsun bre gafil!
kafa ayarını yapamazsan o çizgiler (trt'de yayın kapandığında görülen çizgilere benzerdir) kalınlaşır ve oyun çok geç yüklenir, hem de grafikte kaymalar olurdu. kafa ayarını ne kadar iyi yaparsan çizgiler incelir, oyun hemen yüklenirdi peheyt.
oyun kasedi çektirmeye bilgisayarcılara gidilirdi, atıyorum 30 kontor ve 60 kontor arası bir oyun olurdu oraya kadar teybi sardırır ve öyle yüklemeye başlardın.
bu arada commodore 64 oyunlarında kaç tane kol kırdığımı hatırlamam. harçlığım kol (joystick) almaya gidiyordu.
