bu şarkıyı bana ilk olarak bir arkadaşım dinletmişti. daha küçücüktüm o zaman hatta ufacıktım top oynamazdım pek gitar falan çalardım o da acıktırmıyo doğal olarak. neyse olum dedi açıım şu şarkıyı da bi dinle ii lan ii dedim sırf arkadaşlığımızın hatrına dinliyim dedim hep böyle yapardı o bi şarkı açıyım dinle derdi sonra şarkı kıçıma benzerdi. ama ben anlamıştım şarkının girişinden o gün bi şeyler olacağını neyse şarkı girdi ama ne giriş bana mı girdi ebeme mi yoksa şinasi vardı yan koltukta ondan da bir ohhh sesi geldi ama tam kestiremedim. sonra lan kimin lan bu şarkı getirin o allahsızı diye nara atarak bilgisayara koştum bir de ne göreyim mahmut pornoya girmiş. olum yine mi aynı site dur sana bir site ismi veriyim demek geldi içimden ama tam o anda şerefsizin biri the child is grown the dream is gone dedi bana bir şeyler oldu onun yerine bi tane çarptım suratının * ortasına. hele höyt noyluyooh gibi sesler çıkartmaya başladı dayanamadım bi tane daha çarptım derken bi baktım ben bunu * almışım evire çevire dövmüşüm. bu evden seni abime dövdürtecceem ibne puşt diye diye çıktı ertesi gün gittim özür diledim sonra niye dövdün diye sordu olum o şarkı çalınırken pornoya girilir mi dedim allah çarpmasın diye ben çarptım dedim *. neyse ben özür dileyerek asıl amacımı gerçekleştirmiştim şarkının ve grubun ismini aldım hemen korsandan çektim ve o günden sonra kahramanımızın hayatı eskisi gibi olmayacaktı **.
adından da anlaşılacağı üzere keyifli bir uyuşukluktur. albümün prodüktörü bob ezrin anlatıyor. -onca kavgadan sonra -parçanın altyapısında gitar olacaktı olmayacaktı- ilk konsere çıkılmış ve bir telaşın içine girmiştik. ancak konserin sonunda david surların üzerine çıkıp bu parçanın solosunu atmaya başlayınca bütün yorgunluğumuz bitmişti ve ben dayanamayıp ağlamıştım.
Şarkıyı kafasında oluşturan kişi david gilmour'dur. Öncelikle wish you were here'da olduğu gibi, kafasında bir tını, bir melodi arar ve uzun uğraşlardan sonra bu melodi dizisini demo olarak kaydeder. Ki bu comfortably numb'ın melodisidir.
Ardından-her zaman olduğu gibi-Roger sözleri nasıl yazacağını düşünür ve yakın bir zamanda geçirmiş olduğu hastalık ve hastalığın getirmiş olduğu ruhsal etkileri yukarıdada bahsedildiği,iki kişinin; hasta ve doktorun diyaloğuymuş gibi sözler yazar.
Doktor, öncelikle kısa bir bilgiye ihtiyaç duyduğunu söyler.
Hastaysa, doktorun yaptıklarının bir işe yaramadığını söyler. Çocukluğundada şu anki gibi bir ruh halindeydi. Elleri sanki iki balon gibi olmuştu. Aynı duyguyu şimdide hissediyordu, anlatamazdı, bu o değldi. Çünkü o artık comfortably numb'dı.
--------------------------
Müzikal olarak the wall'un en iyi şarkısı. The final cut'ın pink floyd adı altındaki bir roger waters albümü olduğunu düşünecek olursak waters-gilmour ortaklığının son *ve en başarılı ürünü.
Çünkü o kadar başarılı bir koordinasyon sözkonusu ki,düşünüyorum da sanki orada kendi hayatlarını, kendi tartışmalarını anlatırmış gibi söylüyorlar şarkıyı. Waters, hafif alaycı bir tonla,'i do believe it's working,good' diyor.Gilmour'sa çok az kızgın bir sesle ''there is no pain,you are receding'', diyor.
Bunun dışında ise bırakalım pink floyd'un kronolojik önemini,müziğin ilk çıktığı andan itibaren ortaya çıkan bence en özel ve 'müzik işte böyle bir şey olmalı'dedirten bir şarkı.
--------------------------
Merak ediyorum,ismail yk,ajdar vb. zat-ı muhteremlere sanatçı denilen ve yaptıklarına şarkı denilen,adam yerine koyulup programa çağırıp,bu insanlara değer verenler,acaba karşılarında david gilmour'u görseler,onun gözünün içine baka bak ''i have become comfortably numb'lafını duyup,o solonun içinde kendilerini kaybetseler,hiç mi utanmayacaklar david gilmour ve ismail yk'yı benzer sözcüklerle andıkları için?
leziz bir pink floyd şarkısıdır.uzaklara götürür, düşündürür, hüzünlendirir, ağlatır, tüyleri diken diken edebilir, her türlü duyguyu yaşatabilir bu şarkı insana.*
keyifli bir uyuşukluk veren şarkı. herkesten biraz.. büyüdük ve o küçükken gözümüzün değdiği, gözümüzün önüne gelen hayal meyal şey kayboldu. şarkıdan çok öte, bir sigara içimlik yaşamdan kesitlerin melodisi. staind'ten de dinlenmesi tavsiyemdir.
tüm zamanların en iyi 100 solosu(paylaşım programlarından indirilen) içinde yer alan bir şarkıdır. (ancak böyle listelere itibar etmemek gerekir. sizin müziğe bakış açınız daha farklı olabilir. örneğin o listede jason becker yoktu, steve vai'den ise sadece for the love of god vardı. oysaki bu iki gitarist benim için tüm zamanların en iyi 2 gitaristidir.) pink floyd'un en çok dinlediğim şarkısıdır. alır bambaşka alemlere götürür sizi. solosu da gerçekten çok hoştur ve baya da uzundur.
iki david {david bowie ve david gilmour} bir araya gelirse ortaya şöyle bir şey çıkıyor ki, bowie'yi yerim lan ben; hello, is there anybody in there, dediği an bana bir şeyhler oluyor, bradikardi neyin, laaaan..
van morrision cover'ı her ne kadar değişik olursa olsun david gilmour olmadan roger waters'ın veya başka kimselerin bu şarkısı çalması saygısızlıktır, pardon ama öküzlüktür.
Bu şarkıyı sadece gilmour ve elindeki -mümkünse- fender stratocaster'la dinliyceksin hocam, ötesi yok...
