diyelim ki film kötü, öykü kötü, hadsiz uzun... peki ya o bittikten sonra boğazınızda kalan yumruya ne demeli. bence anlatılmak istenen öykü değil, seyirciye geçirilmek istenen his.
berbat bir günden sonra, kafa dağıtmak için izlediğim filmdi. ama daha beter oldum, 2 buçuk saat ağladım resmen. konusu, oyunculukları, müzikleri çok güzeldi. nicole kidman ı normalde sevmem, ancak varlığı rahatsız etmedi. jude law ne güzel bir oyuncusun sen! o savaşı, çektiği acıyı o kadar güzel yansıttı ki ağlamadan duramadım. insanlar çok vahşi çok acımasız, ve bu filmde yeterince dolgun yansıtılmış. savaş temalı filmleri hiç sevmem, lakin izlerken bir dakika bile sıkılmadım, boktan bir günün ardından izlemek pek akıllıca değildi ama buna değerdi.
--spoiler--
inman ın vurulduğu sahnede aşırı üzüldüm. ada'nın inman'ın yüzünü öperek ağladığı sırada, sanki benim sevdiğim ölmüş gibi hissettim. ada'dan daha çok ağladım, tabi karakteri canlandıran jude olunca insan üzülmeden edemiyor* --spoiler--
Son yarım saatindeki sevişme sahnesi dışında vakit kaybı. Bi de övülmüş. illuminati var demek ki arkasında. Zaten oyuncuların hepsi ya yahudi ya mason.
