dinlediğim en hüzünlü film bu. her dinlediğimde başrolü ''o kadın'' olan bir film çekiyor. kapşonunu çekmiş, kulağında sürekli tekrar eden aynı şarkıyla akşamüstü sahil kenarında kaybolmuş yürüyen o kadın. ışıklar ıslak zeminden yansıyor. lacivert bir ton. tik tak tik tak. ritmler, saniyeler, adımlar. tatlı bi solo, esen rüzgar.
sonra voicemail geliyor. hafiften şarabın dibine vurulmuşta içlenilmiş gibi. kadının sesindeki duygu gerçek. o kadar gerçek ki buruk bi gülümsetiyor. anılarımı canlandırıyor. ''hi''
